Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/5143 Esas 2022/14007 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi


Tebliğnamede sanığın temyiz talebinde bulunduğu değerlendirilerek, hakkındaki hükmün onaylanması talebini ihtiva eden 06.06.2022 tarihli dilekçesinin temyiz isteminden vazgeçme niteliğinde olduğu kabul edilip temyiz isteminin reddi konusunda görüş beyan edilmiş ise de, sanığın temyiz talebinde bulunmadığı belirlenerek yapılan incelemede,
Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun’un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden, 5271 sayılı CMK'nin 302/1. maddesi uyarınca TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 25. Ceza Dairesine gönderilmesine, 05.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.