İcra Kararları - Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2011/1640 Esas 2011/304 Karar Sayılı İlamı

23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2011/1640
Karar No: 2011/304
Karar Tarihi: 15.09.2011

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2011/1640 Esas 2011/304 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme kararında, HUMK'nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırının 2009 yılı için 1.400,00 TL olduğu belirtilmiştir. Davada, 3.043,03 TL'nin tahsili için başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istenmiş ve mahkemece takibin 743,03 TL üzerinden devamına karar verilmiştir. Ancak, kesin olan bu kararın temyiz sınırının altında kaldığından dolayı temyiz isteminin reddedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, kesinlik sınırı hakkında bilgi verildiği gibi, kararın temyiz edilemeyeceği durumların da bulunduğu bir kanun madde numarasıyla belirtilmiştir: 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı.
Kanun Maddesi Detayları:
- HUMK'nın 427. maddesi: Kesin hüküm
- 5236 Sayılı Kanun'un 19. maddesi: HUMK'na eklenen Ek-Madde 4 (yeniden değerleme oranı hakkında)
- 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı: Kesin olan kararların temyiz edilemeyeceği durumları belirten karar.

(Kapatılan)23. Hukuk Dairesi 2011/1640 E. , 2011/304 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İtirazın İptali

- K A R A R -

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19. maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2009 yılı için 1.400,00 TL’dir.
Dava dilekçesinde, 3.043,03 TL"nın tahsili amacıyla başlatılan icra takibine vaki itirazın iptali istenilmiş, mahkemece, takibin 743,03 TL üzerinden devamına karar verilmiştir. Davalı aleyhine kabul edilen kısım, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde iadesine, 15.09.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.