MAHKEMESİ :Ankara 2. Aile Mahkemesi
TARİHİ :26.06.2008
NUMARASI :Esas no: 2008/244 Karar no:2008/1327

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm davalı koca tarafından; birleşen tedbir nafakası, boşanma davasında hükmedilen tedbir ve yoksulluk nafakası ,kusur yönünden, davacı kadın tarafından ise; gerekçe , ziynetler, gebelik ve doğum giderleri, bağımsız açılan manevi tazminat, Türk Medeni Kanununun 174/1.maddesine dayalı maddi tazminat yönünden temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle; davalı kocanın ayrılık dönemindeki barışma girişiminde bulunmuş olmasına ve 08.05.2008 tarihli dilekçede yer alan evliliğin devamına yönelik beyanları karşısında, davacı kadına isnat edilen olayları affettiği, en azından hoşgörü ile karşılamış olması nedeniyle, davacı kadına kusur yüklenemeyeceğine ve boşanmaya neden olan olaylarda eşine hakaret eden, ailesi ile görüştürmeyen davalı kocanın tamamen kusurlu bulunduğunun anlaşılmasına göre; davalı kocanın tüm, davacı kadının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacının henüz boşanma davası açılmadan 26.11.2007 tarihinde Borçlar Kanununun 49. ve Medeni Kanununun 25.maddesine dayanarak açmış olduğu manevi tazminat davasında görev genel mahkemeye aittir.Bu yön nazara alınmadan görevsizlik kararı yerine işin esası hakkında hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
3-Davacı, boşanma davasına ilişkin dilekçede ziynetler nedeniyle 5000 TL.istemiş ise de ; aynı konuda davacı tarafından açılmış Ankara 10. Aile Mahkemesinin 2007/1296 esas sayılı derdest davası bulunmaktadır. Davalının süresinde yaptığı derdestlik itirazı kabul edilmiş, mahkeme gerekçesinde de davanın açılmamış sayılmasına karar verildiği belirtildiği halde bu konuya hükümde yer verilmemesi de doğru görülmemiştir.
4-Davacı kadının Türk Medeni Kanununun 174/1.maddesine dayalı 3000 TL. maddi tazminat isteği de bulunmaktadır.
Türk Medeni Kanununun 174/1. maddesi mevcut veya beklenen bir menfaati boşanma yüzünden haleldar olan kusursuz ya da daha az kusurlu tarafın, kusurlu taraftan uygun bir maddi tazminat isteyebileceğini, 186. maddesi, eşlerin evi birlikte seçeceklerini, birliğin giderlerine güçleri oranında emek ve mal varlıkları ile katılacaklarını öngörmüştür. Toplanan delillerden boşanmaya sebep olan olaylarda maddi tazminat isteyen eşin diğerinden daha ziyade ve eşit kusurlu olmadığı anlaşılmaktadır. Boşanma sonucu bu eş, en azından diğerinin maddi desteğini yitirmiştir. O halde mahkemece, tarafların sosyal ve ekonomik durumları ile kusurları ve hakkaniyet ilkesi (TMK.md,4 BK.md.42 ve 44 ) dikkate alınarak kadın yararına uygun miktarda maddi tazminat verilmelidir. Bu yönün dikkate alınmaması doğru görülmemiştir.
S O N U Ç : Temyiz edilen hükmün yukarıda 2, 3 ve 4.nolu bentlerde yazılı nedenlerle davacı Derya Can lehine BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan yönlerinin ise yukarıda 1.bentte açıklanan nedenlerle ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz ilam harcının temyiz eden davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 67.20 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcın yatıran davacıya geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 18.03.2010(Prş.)