Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3795 Esas 2022/4911 Karar Sayılı İlamı

B O Z M A Ü Z E R İ N E


İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2020/680 E., 2021/356 K.
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama
Sanık hakkında bozma üzerine kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Ödemiş 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.03.2016 tarihli ve 2015/447 Esas, 2016/212 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) ve (e) bentleri, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

2. Ödemiş 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 22.03.2016 tarihli ve 2015/447 Esas, 2016/212 Karar sayılı kararının, sanık tarafından temyizi üzerine Yargıtay (birleşen) 3. Ceza Dairesinin, 10.09.2020 tarihli ve 2020/6026 Esas, 2020/10374 Karar sayılı ilâmıyla özetle; sanığın yargılama konusu eylemi yönünden, 5271 sayılı Kanun'un 251 inci maddesi kapsamında basit yargılama usûlünün uygulanabilir hâle geldiği gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiştir.

3. Ödemiş 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.04.2021 tarihli ve 2020/680 Esas, 2021/356 Karar sayılı kararı ile takdiren basit yargılama usûlünün uygulanmamasına karar verilerek sanık hakkında kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (a) ve (e) bentleri, 53 üncü maddesinin birinci fıkrası ve 58 inci maddesinin altıncı fıkrası uyarınca 9 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluklarına ve cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz sebepleri;
1. Beraat kararı verilmesi gerektiğine,
2. Uzlaşma hükümlerinin uygulanması gerekliliğine,
3. Vesaire,
İlişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
1. Olay günü sanığın eve alkollü şekilde geldiği ve herhangi bir sebep yokken babası olan mağduru, bıçakla basit şekilde yaraladığı anlaşılmıştır.

2. Sanığın üzerine atılı suçlamayı kabul ettiği anlaşılmıştır.

3. Sanığın eylemi neticesinde mağdurda meydana gelen yaralanmaya ilişkin olarak; Adlî Tıp Kurumu Başkanlığı ... Adlî Tıp şube Müdürlüğü tarafından tanzim olunan, 17.02.2016 tarihli;
"Sağ göz altındaki bölgede 1x1 cm.'lik yıldız şeklinde kanamalı yara, alt çene ön sol 1. kesici dişte sallanma, sol kulak önündeki bölgede 1x1 cm.'lik cilt sıyrığı, basit tıbbî müdahale ile giderilir, yüzde sabit ize neden olmaz."
Görüşünü içerir adlî muayene raporu dava dosyasında mevcuttur.

4. Sanık ile mağdur arasındaki altsoy - üstsoy ilişkisini gösteren resmî nüfus kayıt örneği dava dosyasına eklenmiştir.

5. Sanığı güncel adlî sicil kaydı dava dosyasında bulunmaktadır.


IV. GEREKÇE
A. Beraat Kararı Yönünden
Sanığın üzerine atılı suçlamaya ilişkin samimi ikrarı, şikâyetçi olmayan mağdurun aşamalardaki istikrarlı beyanları ile mağdur hakkında tanzim olunan adlî muayene raporu karşısında sanığın eylemi sübuta ermekle, hakkında mahkûmiyet hükmü kurulmasında bir isabetsizlik görülmediğinden, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.

B. Uzlaşma Yönünden
1. 5271 sayılı Kanun'un "Uzlaştırma" başlıklı 253 üncü maddesinin birinci fıkrasında ve aynı fıkrasının (a) bendinde yer verilen;
"(1) Aşağıdaki suçlarda, şüpheli ile mağdur veya suçtan zarar gören gerçek veya özel
hukuk tüzel kişisinin uzlaştırılması girişiminde bulunulur:
a) Soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlı suçlar,"
Şeklindeki düzenleme karşısında, uzlaştırma kurumunun, şikâyet şartına bağlı suçlar yönünden uygulanabileceği ön koşul olarak belirlenmiştir. Aynı hükmün (b) bendinde şikâyete bağlı olup olmadığına bakılmaksızın 5237 sayılı Kanun'da yer alan bazı suçlar yönünden de uzlaştırma hükümlerinin uygulanması öngörülmüş ise de sanığın yargılama konusu eylemini, üstsoyu olan babasına karşı ve 5237 sayılı Kanun'un, "Tanımlar" başlıklı 6 ncı maddesinin birinci fıkrasının (f) bendinin dördüncü cümlesinde yer alan; "Saldırı ve savunma amacıyla yapılmış olmasa bile fiilen saldırı ve savunmada kullanılmaya elverişli diğer şeyler," kapsamında silahtan sayılan bıçak ile gerçekleştirdiği ve bu nedenle eylemin, 5237 sayılı Kanun'un 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının (a) ve (e) bentleri kapsamında kaldığı anlaşılmıştır.
2. 5237 sayılı Kanun'un 86 ncı maddesinin üçüncü fıkrasının ilgili bölümünde;
"Kasten yaralama suçunun;
a)Üstsoya, ...,
İşlenmesi halinde, şikâyet aranmaksızın, ...."
Hükmünün bulunması, sanığın yargılama konusu eyleminin 5237 sayılı Kanun'un 73 üncü maddesi kapsamında soruşturulması ve kovuşturulması şikâyete bağlı suçlardan olmadığı, bu itibarla uzlaştırma hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşıldığından, hükümde bu yönüyle hukuka aykırılık bulunmamıştır.
3. Vesaire Yönünden
Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç vasfı ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından, sanığın yerinde görülmeyen diğer temyiz sebepleri de reddedilmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Ödemiş 4. Asliye Ceza Mahkemesinin, 20.04.2021 tarihli ve 2020/680 Esas, 2021/356 Karar sayılı kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
13.06.2022 tarihinde karar verildi.