Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : 14. İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, ücret tazminatı, hafta içi fazla mesai, cumartesi fazla mesai, pazar fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ücreti ile yol parası alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı iş yerinde şantiye muhasebecisi olarak çalışmaya başladığını, 23.12.2010 tarihinde işten ayrıldığını, ödenmeyen ücret, fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve yol ücretinin tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, ön muhasebe elemanı olarak çalıştığını, hak ettiği işçilik alacaklarının kendisine ödendiğini, fazla mesai yapılmadığını, haftada bir gün izin kullandırıldığını, dini bayramlarda bekçi dışında şantiyede kimsenin bulunmadığını, bakiye yirmiüç günlük ücret alacağı bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili ve davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davalı işyerinde şantiye muhasebecisi olarak çalışan davacı aylık net ücretinin 1.500,00 TL olduğunu ileri sürmektedir. Davalı işveren davacının 700,00 TL net ücret ile çalıştığını savunmuştur. Davacı tanığı 1.200,00 TL ücret aldığını beyan etmiştir. Bilirkişi trafından düzenlenen ilk raporda davalı iddiası gibi 700,00 TL net ücret üzerinden; davacı itirazı üzerine alınan ek raporda ise emsal ücret araştırmasından sonuç elde edilemediği, banka kayıtlarından ücret tutarının belirlenebilir nitelikte olmadığı belirtilerek tanık beyanı doğrultusunda 1.200,00 TL net ücret üzerinden hesaplama yapılmıştır. Mahkemece, 1.200,00 TL net ücret üzerinden yapılan ek rapordaki hesaplamaya itibar edilerek hüküm kurulmuştur. Ancak yapılan emsal ücret araştırması yetersizdir. Bu sebeple, araştırma genişletilerek, işçinin meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler, meslek ünvanı ve fiilen yaptığı iş bildirilerek ilgili işçi ve işveren kuruluşları Türkiye İstatistik Kurumu Başkanlığı internet sitesinde bulunan “Kazanç bilgisi sorgulama” ekranından emsal ücretin ne olabileceği sorulmalı, davacı itirazı dikkate alınarak neticeye göre tüm deliller yeniden bir değerlendirmeye tabi tutularak, sonuca gidilmelidir. Eksik araştırma ve incelemeyle yazılı şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
3-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun "taleple bağlılık ilkesi" başlığını taşıyan 26. maddesinde "Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir." hükmüne yer verilmiştir.
Somut olayda, davacı, dava dilekçesinde Cumartesi günleri 13:30-19:00 arası çalışarak beş buçuk saat fazla mesai yaptığını beyan ettiği halde hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının Cumartesi günü 07:30-19:00 arası çalıştığı kabul edilerek on saatten fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun "taleple bağlılık ilkesi" başlığını taşıyan 26. maddesine göre davacının mesai başlangıç saati yönünden talep aşılarak karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 11.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.