Yanlar arasında görülen alacak davası sonunda, yerel mahkemece  davanın, kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar taraflarca yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi  raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;
Dava, tazminat isteğine ilişkindir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden, davacının bir kısım taşınmazlar yönünden muris muvazaası nedeniyle iptal tescil veya tazminat, bir taşınmaz için de tenkis veya tazminat istemi ile açtığı Ankara 4. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1998/24 E. 2006/139 K. sayılı dosyasında taleple bağlı kalınarak tazminata hükmedildiği, anılan kararın temyiz edilmeksizin 13.09.2006 tarihinde kesinleştiği, eldeki davanın bakiye tazminatın tahsili istemiyle açıldığı anlaşılmaktadır. Önceki ilamın taraflar için bağlayıcı nitelikte olduğu ve o dosyada hükme dayanak olan bilirkişi raporunun tarafları bağlayacağı kuşkusuzdur.
Hal böyle olunca, Ankara 4. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1998/24 E. 2006/139 K. sayılı dosyasında kesinleşen kararda belirlenen tazminat miktarı esas alınarak davacı isteminin kabul edilmesi ve bu meblağa eldeki dava tarihinden itibaren faize hükmedilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu şekilde karar verilmiş olması doğru değildir.
Tarafların bu yönlere değinen temyiz itirazlarının kabulü ile, hükmün açıklanan nedenlerle (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK."nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 21.2.2013 tarihinde oybirliğiyle karar  verildi.