MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vdl. vekili Avukat ... tarafından, davalı ... vd. aleyhine 26/04/2004 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 04/06/2010 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili ve davalı ... taraflarından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince; dava, trafik kazasından kaynaklanan desteğin ölümü nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece istem kısmen kabul edilmiş, karar davalı ve davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
1479 sayılı Bağ-Kur Yasasının 63.maddesi "üçüncü bir kişinin suç sayılan hareketi ile bu kanunda sayılan yardımların yapılmasını gerektiren bir halin doğmasında kurum sigortalıya bütün yardımları yapar, ancak bu yardımların tutarı için üçüncü kişilere rucu eder." şeklindedir. Davalı tarafından temyiz aşamasında dosyaya ibraz edilen belgeye göre Genel Sigorta tarafından davacılardan ..."a 06/07/2004 tarihinde 20.946 TL tazminat ödendiği, keza Bağ-Kur Genel Müdürlüğü tarafından davalılar aleyhine desteğin ölümü nedeniyle hak sahiplerine bağlanan gelirin peşin sermaye değeri karşılığından rucu davası açıldığı anlaşılmaktadır. Mahkemece Bağ-kur tarafından davacılara rücuya tabi ödeme yapılıp yapılmadığı, yapılmışsa peşin sermaye değeri sorulup yapılan ödemeler zararın denkleştirilmesi ilkesi uyarınca asıl tazminat miktarından mahsup edilmelidir. Bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
3-Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
Borçlar Yasası"nın 47. maddesi gereğince yargıcın, özel durumları göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği para tutarı adalete uygun olmalıdır. Takdir edilecek bu tutar, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli
olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 gün ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı"nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel durum ve koşullar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden yargıç, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde nesnel (objektif) ölçülere göre uygun (isabetli) bir biçimde göstermelidir.
Dava konusu olayda, davalının kusur oranı, davacıların ölene yakınlığı ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde davacılar yararına hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Mahkemece daha üst düzeyde tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda (2) nolu bentlerde gösterilen nedenlerle davalı yararına (3) nolu bentte gösterilen nedenle davacılar yararına BOZULMASINA, tarafların diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden taraflardan peşin alınan harçların istekleri halinde geri verilmesine 02/02/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.