MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(FİKRİ VE SINAI HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ SIFATIYLA)


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Eskişehir 3. Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 12/10/2017 tarih ve 2017/133-2017/355 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davacı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirkete ait 10.03.2000 tarihli ve 2000/4524 sayılı “fit” sözcük markasının tescil edildiği tarihten itibaren 5 yıl içerisinde ciddi anlamda kullanılmadığını ileri sürerek, davalıya ait markanın 556 sayılı KHK’nın 42. maddesine göre hükümsüz kılınmasını ve hüküm özetinin ve hüküm fıkrasının Hürriyet ve Posta Gazeteleri"nin bütün Türkiye ve yurt dışı baskılarında 1"er hafta arayla 2"şer defa ilanına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama ve tüm dosya kapsamına göre, daha önce davanın kabulüne dair verilen karardan sonra, 06.01.2017 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 14.12.2016 gün ve 2016/148 Esas 2016/189 Karar sayılı kararı ile 556 sayılı KHK"nın 14. maddesi iptal edildiği, anılan iptal kararının kazanılmış hakları etkilememek kaydıyla derdest davalarda da dikkate alınması gerektiği gerekçesiyle davanın reddine ve davacı yanın yargılama giderlerinden sorumlu tutulmasına karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Ancak, yargılama sırasında Anayasa Mahkemesi"nin 14.12.2016 tarihli 2016/148 Esas ve 2016/189 Karar sayılı kararı ile somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken 556 sayılı KHK"nın 14. maddesinin iptaline karar verilmesi sonucunda mahkemece, yasal dayanağı bulunmadığından bahisle davanın reddine karar verilmiş olup, işbu davanın açılması bakımından davacıya atfı kabil bir kusur bulunmamaktadır. Bu itibarla, davanın açılması bakımından kusuru bulunmayan davacı aleyhine vekalet ücreti takdiri doğru görülmeyip, hükmün bu nedenle bozulması gerekse de, anılan yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün belirtilen husus bakımından düzeltilerek onanması gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, hüküm fıkrasının 3. numaralı bendinde yer alan, “Davalı yararına 2.860,00 TL vekalet ücreti takdiri ile davacıdan alınıp davalıya verilmesine.”cümlesinin hüküm fıkrasından tamamen çıkarılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 25/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.