Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/1075 Esas 2022/4455 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tasarlayarak öldürme
HÜKÜMLER: Bakırköy 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 26/02/2021 tarih 2018/49 (E) 2021/110 (K) sayılı ilamı ile her iki sanık hakkında;
5237 sayılı TCK'nin 37, 82/1-a, 29, 62, 53. maddeleri uyarınca; 15'er yıl hapis cezası ile cezalandırılmalarına ve hak yoksunluğuna ilişkin kararı
TEMYİZ EDENLER : Cumhuriyet savcısı, sanık ... müdafii, sanık ... müdafi, re'sen

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak
okunarak:
Dosya duruşmalı olarak incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıklar ....ve ...nin, maktul ...'a karşı nitelikli kasten öldürme suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, haksız tahrike ve takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, bozma üzerine verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık ... müdafiinin duruşmalı incelemede ve temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü sübuta ve eksik kovuşturma yapıldığına, delil yetersizliğine,sanık ... müdafiinin, eksik inceleme ve değerlendirme ile karar verildiğine, atılı suçu işlemediğine, mahkumiyete yeterli delil bulunmadığına, 765 sayılı TCK'nin 463. maddesinin uygulanması gerektiğine ve lehe kanun değerlendirmesinda hata yapıldığına, Cumhuriyet savcısının haksız tahrik derecesine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, re'sen de temyize tabi hükümlerin tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 06/06/2022 gününde Üye ...'in karşı oyu ve oy çokluğuyla karar verildi.06/06/2022 gününde verilen işbu karar Yargıtay Cumhuriyet savcısı ...'ın huzurunda ve duruşmada savunmasını yapmış bulunan sanıklar ... ve ... müdafii Avukatlar ... ... ve ... nün yokluklarında 09/06/2022 gününde usulen ve açık olarak anlatıldı.
KARŞI OY:
Sanıklar Fesih ve Medeni’nin 03/02/2003 tarihinde maktul ...’u öldürdükleri iddiası ile açılan kamu davasında yerel mahkemece 765 sayılı Kanun ile 5237 sayılı Kanun’un karşılaştırılarak 765 Kanun’un 450/10, 463, 51, 59. maddeleri gereği verilen mahkumiyet kararı lehe ve aleyhe temyiz olununca Dairemiz tarafından eylemin 5237 sayılı Kanun’un 82/1-a, 29. maddesi kapsamında kaldığı belirtilmiş olup yerel mahkemece bozmaya uyularak her iki sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 82/1-a, 29, 62. maddeleri gereği 15 er yıl hapis cezası verilmiştir. Yerel mahkeme kararının lehe ve aleyhe temyizi üzerine Dairemiz çoğunluğunca yerel mahkeme kararı onanmış olup, sanıkların eyleminin 765 sayılı Kanun’un 450/10, 463, 51, 59. maddeleri kapsamında kaldığından ilgili yasa maddesi uygulanması gerekirken (yerel mahkemece 765 sayılı Kanun’un lehe kabul edilerek yapılan sonuç ceza 6 ay 2 gün bulunmuştur.) Uygulamada aleyhe olan 5237 sayılı Kanun’un 82/1-a, 29, 62. maddeleri gereği 15 yıl hapis cezası ile cezalandırılmalarına dair karar ile sanıkların lehine olan yasanın yanlış uygulandığını düşündüğümden Dairemizin onama kararına katılmıyorum.
Şöyle ki;
Olayın oluş şeklinde dosya kapsamına göre tereddüt yoktur. Sanıkların babası yaklaşık 27 yıl önce maktul tarafından öldürülmüş, maktul yargılanmış ve ceza alarak cezasını infaz etmiştir, bu olay nedeniyle taraflar arasında oluşan husumet kan parası ödenerek sonlandırılmış, ancak maktul bu olaydan dolayı şehrini terkederek İstanbul’a gelmiştir. Her iki sanığın (Fesih ve Medeni) kardeş olup, uzun yıllar önce babalarını öldüren maktulü öldürebilmek için İstanbul’a geldikleri, maktulü aradıkları, izini bulunca maktulün işe gidiş güzergahını takip ettikleri ve olay gecesi 20.30 sularında maktulü öldürdükleri sabittir. Dikkate alınması gereken hususlar şöyledir.
1) Sanıklardan hiç biri suçu kabul etmemiştir. Ancak sanıkların HTS kayıtları kendilerinin maktul ile aynı zaman diliminde maktulün öldürüldüğü bazda bulundukları ve olay yerinden kaçmakta olan iki kişinin eşgallerinin dosyamız sanıkları Medeni ve Fesih’e uyduğuna dair tanıklar ... ve Tahsin’in beyanları söz konusudur. Mahkeme bu sübut deliller ile sanıkların cezalandırılmalarına karar vermiştir. Mahkemenin sübutu kabulü bizce de doğrudur.
2) Dosyada bulunan kriminal raporda olay yerinde toplam 6 kovanın olduğu ve bu kovanların tek silahtan atıldığı sabittir. Maktulde 8 mermi girişi varsa da kalan 2 mermi çekirdeğinin ikinci bir silahtan sıkıldığına dair delil yoktur.
3) Olayın tanıkları olay yerinden kaçan kişilerde silah görmemişlerdir. Teknik deliller olayda tek silahın kullanıldığını göstermektedir. Her iki sanığın olay öncesi maktulü öldürmek için anlaşarak olay yerine geldikleri sabit ise de tek olan silahı hangi sanığın kullandığı ispatlanamamıştır. Olay yerinde olup silah sıkmayan sanığın sorumluluğunu belirleyen ve CGK’nin 23/11/1981 tarihli ve 1-241-385 sayılı kararı ve bu karar sonrasında Yargıtay 1. Ceza Dairesinin istikrar kazanan uygulamalarına bakıldığında sanıkların her birinin suç tarihi olan 2003 yılında 765 sayılı TCK’nin 463. maddesi gereği sorumlu tutulmaları gerekir iken sanıklar aleyhine olarak 5237 sayılı Kanun’un 82/1-a, 29. maddeleri gereği cezalandırılmalarının yasaya aykırı olduğunu düşündüğümden Dairemizin çoğunluk görüşüne katılmıyorum.