MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dilekçesinde; tarafların ... 1.Asliye Hukuk Mahkemesinin 09.07.2003 tarih 2003/700 Esas 2003/720 Karar sayılı kararı ile boşandıklarını ve müşterek çocuk lehine aylık 50 TL iştirak nafakasına hükmedildiğini, iştirak nafakasının günün ekonomik koşulları ve paranın satın alma gücünde enflasyon oranında değer kaybına uğramış olduğu ve çocuğun ihtiyaçlarının artması sonucu yetersiz kaldığını belirterek, nafakanın 500 TL"ye yükseltilmesini ve nafakanın her yıl TEFE oranında artırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı dilekçesinde; talep edilen miktarın fazla olduğunu, davacı ile boşandıktan sonra ikinci evliliğini yaptığını ve 4 yaşında bir çocuğunun olduğunu, bir süre önce sigortalı olarak çalıştığı işten çıkarıldığını, şu an günlük işlerde çalışarak geçimini sağladığını, aylık kazancının 600 TL olduğunu, 350 TL kira parası verdiğini, geri kalan ile geçimini sağladığını bildirerek, mahkemenin karar verirken bu hususları gözönünde bulundurmasını talep etmiştir.
Mahkemece; daha önce hükmedilen iştirak nafakası miktarının, aradan geçen zaman ile ihtiyaçların değişmesi karşısında yetersiz kaldığı anlaşılmakla, günün ekonomik koşulları, paranın satın alma gücü, aradan geçen süre, tarafların ekonomik ve sosyal durumu, hak ve nesafet kurallarının birlikte değerlendirilmesi gerekçesi ile davanın kabulü cihetine gidilerek; aylık 50 TL iştirak nafakasının 500,00 TL"ye çıkartılmasına ve iştirak nafakasının her yıl TEFE oranında artırılmasına karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
TMK."nın 182/2.maddesinde; velayetin kullanılması kendisine verilmeyen eşin, çocuğun bakım ve eğitim giderlerine gücü oranında katılmak zorunda olduğu hükme bağlanmıştır.
Velayet kendisine tevdi edilmeyen taraf, ekonomik imkanları ölçüsünde müşterek çocuğunun giderlerine katılmakla yükümlüdür. Diğer taraftan, iştirak nafakası belirlenirken ana ve babanın ekonomik durumları gözönünde tutulmakla birlikte velayet hakkı kendisine tevdi olunmuş tarafın bu görev nedeniyle emeğinin ve yüklendiği sorumlulukların karşılığı olağan harcamaların da dikkate alınması zorunludur. Ne var ki, nafaka miktarının belirlenmesine esas alınması gereken giderlerinin makul sınırlar içinde kalmasına özen gösterilmesi ve velayet kendisine bırakılmayan tarafın ağır yükümlülüklere maruz bırakılmaması gerekmektedir.
Mahkemece, nafaka takdir edilirken; çocuğun yaşı, eğitimi ve ihtiyaçlarının yanında, ana-babanın gelir durumu da gözetilmeli ve nafaka yükümlüsünün (babanın) gelir durumu ile orantılı olacak şekilde hakkaniyete uygun bir nafakaya hükmedilmelidir.
Somut olayda dosyadaki bilgi ve belgelerden; tarafların 09.07.2003 tarihli karar ile anlaşmalı boşandığı; 2001 doğumlu müşterek çocuğun velayetinin anneye verildiği, karar ile müşterek çocuk lehine 50 TL iştirak nafakasının davalıdan tahsiline karar verildiği, kararın temyiz edilmeksizin 10.07.2003 tarihinde kesinleştiği, davacı kadının ev hanımı olduğu, çalışmadığı, ikamet ettiği evin kira olduğu ve aylık 500 TL kira ödediği, davalı babanın 19.09.2006 tarihinde ikinci evliliğini yaptığı, 2007 doğumlu bir çocuğunun olduğu, dosya içerisinde bulunan tapu kaydından Şanlıurfa ilinde bir adet meskeni ve 3/28 hisse sahibi olduğu, 40 m2 alanlı tarla vasıflı taşınmazı olduğu, 04.11.2011 tarihli kolluk araştırmasına göre, serbest olarak çalıştığı, yaklaşık 1.000 TL geliri olduğu, 18.05.2012 tarihli kolluk araştırmasına göre, yeni eşinin ... Otelde kuaförlük yaptığı, kendisinin ona yardım ettiği, aylık sabit geliri bulanmamakla birlikte eşinin turizm sezonunda aylık 3500 TL geliri bulunduğu, Şanlıurfadaki evinden aylık 500 TL kira gelirinin bulunduğu, aylık 350 TL karşılığında kirada oturduğunun tespit edildiği anlaşılmaktadır.
Yukarıda izah olunan nedenlerle; somut davada, tarafların gerçekleşen sosyal ve ekonomik durumları, nafakanın niteliği, müşterek çocuğun yaşı, eğitim durumu, ihtiyaçları, ekonomik göstergelerdeki değişim ile TÜİK’in yayınladığı ÜFE artış oranı ve nafaka yükümlüsünün (davalı babanın) gelir durumu nazara alındığında; artırılan iştirak nafakası miktarı fazla olup, TMK.4. maddesinde vurgulanan hakkaniyet ilkesine uygun bulunmamıştır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 06.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.