MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki ihraç kararının iptali, tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı, davalı kooperatifin üyesi olduğunu, mali yükümlülüklerini yerine getirmediği iddiasıyla kooperatiften ihraç edildiğini, kooperatife borcu bulunmadığını ileri sürerek, ihraç kararının iptalini, borç miktarının tespitini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, genel kurul kararları gereğince davalının aidat borcunu ödemediğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre, davacıya gönderilen ihtarnamelerde asıl borç miktarının aylık dökümleri yerine yıllık olarak gösterildiği, gecikme faizinin ayrıntılı olarak yer almadığı, ihtarnamelerdeki gecikme cezasının 6.150,00 TL olması gerekirken 4.800,00 TL fazla talep edildiği, bu nedenle ihtarnamelerin usulüne uygun olmadığı gerekçesiyle, ihraç kararının iptaline, diğer istemlerin atiye bırakılması nedeniyle bir karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir
Dava, kooperatif ortaklığından ihraç kararının iptali istemine ilişkindir.
1163 sayılı Kooperatifler Yasası’nın 27. maddesi hükmünde mali yükümlülüklerini yerine getirmeyen ortakların, yapılan ihtarlara rağmen 10 günlük ve 1 aylık sürelerde borcunu yerine getirmediği takdirde üyelikten çıkarılacağı öngörülmüştür. Dairemiz’in yerleşmiş uygulamalarına göre, ihtarlarda belirtilen borcun gerçek borcu yansıtması, ihtar edilen borç ile gerçek borç arasında fahiş bir farkın bulunmaması gerekir.
Bilirkişi raporunda birinci ve ikinci ihtarnamede davacının 59.000,00 TL asıl alacak ve 64.950 TL faiz borcu olduğu belirtilerek, bu miktarlar davacıdan talep edilmiş ise de, asıl alacağın talep edildiği gibi 59.000,00 TL, faiz borcunun ise 60.150,00 TL olduğu, davalı kooperatifin davacıdan gerçek borcun üzerinde alacak talep ettiği görüşü bildirilmiş, mahkemece de bu gerekçe ve borcun hangi aylara ve yıllara ait olduğunun belirtilmemesi nedeniyle ihtarnamelerin geçersiz olduğu kabul edilerek yazılı şekilde karar verilmiştir.
Oysa, ihtarnamelerde istenen borç, gerçek borçtan miktar olarak fazla ise de, aradaki bu farkın gerçek borç miktarına oranla fahiş ve ortağın ödemesini engelleyecek nitelikte olmadığı, kaldı ki, davacının da hiç borcu olmadığını iddia ederek ödeme yapmadığı göz önüne alınarak, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru olmamıştır.
Öte yandan, ihtarların geçerli olması için ayrıca ana para ve faiz borcunun hangi aylara ve yıllara ait olduğunun gösterilmesi gerekli değildir.Anılan husus nazara alınmadan, ihtarlarda borcun hangi aylara ve yıllara ait olduğunun belirtilmediği gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmesi de doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 28.02.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.