MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Kanuna Muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, erteleme, müsadere, tasfiye

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1- 24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2- 01/03/2008 tarihinde yürürlüğe giren 5739 sayılı Yasanın 5. maddesi ile yapılan değişiklikle 5237 sayılı TCK.nun 50/6. madde ve fıkrasında yer alan "yaptırım" ibaresinin "tedbir" olarak değiştirilip, 5275 sayılı Yasanın 106. maddesinin 4. ve 9. yine 18/06/2014 tarihli 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile 3. ve 8. fıkralarındaki değişiklikler gözönüne alındığında, ayrıca 10. fıkrasının da yürürlükten kaldırılması karşısında, infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde adli para cezasının ödenmemesi halinde, ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine karar verilmesi,
3- 5237 sayılı TCK.nun 51/7. maddesi gereğince sanıklar hakkında denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde; ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verilmesi gerektiği halde, infazı kısıtlayacak şekilde sanıkların denetim süresi içerisinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın tamamen infaz kurumunda çektirilmesine karar verilmesi,
4- Katılan TAPDK lehine vekalet ücretinin sanıklardan eşit olarak tahsili yerine müteselsilen alınmasına karar verilmesi,
5- Dava konusu eşyaların müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken tasfiyesine de hükmedilmesi,
Yasaya aykırı, sanıkların temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca,
1- Hükümlerden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine "24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anasayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. Sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının ("e"bendi dışında) tatbikine," ifadesinin eklenmesi,
2- Hükümlerin A-5. ve B-5. fıkralarındaki "ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtaratına" ibaresinin hükümlerden çıkarılması,
3- Sanıklar hakkında TCK.nun 51/7. maddesinin uygulanmasına ilişkin fıkraların hükümlerden çıkartılması, bunun yerine "TCK.nun 51/7. maddesi uyarınca, sanıkların denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlemesi halinde ertelenen cezanın kısmen veya tamamen infaz kurumunda çektirilmesine," ibaresinin yazılması,
4- Hükmün vekalet ücreti verilmesine ilişkin fıkrasındaki "müteselsilen" ibaresinin çıkarılması ve yerine "eşit" ibaresinin eklenmesi,
5- Hükmün tasfiyeye ilişkin kısmının çıkarılması ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/10/2017 tarihinde sanık ... yönünden oybirliğiyle, sanık ... yönünden ise oyçokluğuyla karar verildi.
KISMİ KARŞI DÜŞÜNCE
Sanık ... hakkında 4733 sayılı Yasaya muhalefet suçundan kurulan hükmün, müsnet suçtan beraati gerekçesiyle bozulması yerine, düzeltilerek onanması yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir.
Şöyle ki;
Sanık ... aşamalardaki değişmeyen ve diğer sanık ... tarafından doğrulanan savunmalarında özetle, diğer sanık ...’la evli olduğunu, olay günü Karkamış’ta bulunan ailesini ziyaret amacıyla eşiyle birlikte gittiklerini, ailesinin yanına gittiğinde....’ın işi olduğundan bahsederek ayrıldığını, saat 02.30 gibi gelerek Adana’ya döneceklerini söylemesi üzerine yola çıktıklarını, araca bindiğinde sigaraları fark ettiğini, sigaralarla ilgisinin olmadığını, sigaraların kaçak olduğunu da bilmediğini söylemiştir.
Sanığın bu savunmasının aleyhine dosyada başkaca delil bulunmamaktadır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu, 04/04/2006 tarih, 2006/3-35 E, 2006/97 K sayılı ilamı ile buna benzer birçok ilamında da“... ceza yargılamasının en önemli ilkelerinden biri olan “in dubio pro reo” kuşkudan sanık yararlanır kuralı uyarınca, sanığın bir suçtan cezalandırılmasının temel koşulu, suçun kuşkuya yer vermeyen bir kesinlikle ispat edilmesine bağlıdır. Şüpheli ve aydınlatılamamış olaylar ve iddialar sanığın aleyhine yorumlanarak hüküm tesis edilemez. Ceza mahkûmiyeti bir ihtimale değil, kesin ve açık bir ispata dayanmalıdır. Bu ispat teorikte olsa hiç bir kuşku ve başka türlü bir oluşa olanak vermemelidir. Yüksek de olsa bir ihtimale dayanılarak sanığı cezalandırmak, ceza yargılamasının en önemli amacı olan gerçeğe ulaşmadan hüküm vermektir. O halde ceza yargılamasında mahkûmiyet, büyük veya küçük bir ihtimale değil, kuşkudan uzak bir kesinliğe dayanmalıdır.” Tüm bu anlatılanlar, dosya kapsamı, sanığın aşamalardaki savunmalarında araca bininceye kadar sigaralardan haberinin olmadığını, sigaraların kaçak olduğunu da bilmediğini söylemesi, diğer sanık ...’ın sanığın bu savunmasını doğrulaması, eşe karşı çıkmanın aile bütünlüğünde sıkıntıya neden olma ihtimali, dosya kapsamından da sanık ...’in eşi olan diğer sanık ...’ın eylemine iştirak ettiğine ilişkin bir delilin elde edilememesi birlikte değerlendirildiğinde, sanık ...’ın müsnet suçtan cezalandırılması için savunmasının aksine somut, şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilememesi ile şüpheden sanık yararlanır ilkesi nedeniyle beraatine karar verilmesi gerekçesiyle kurulan hükmün bozulması yerine, yazılı gerekçelerle yerel mahkemenin kararının düzeltilerek onanması yönündeki sayın çoğunluğun kararına katılmıyoruz. 03/10/2017