Davacı ... vek. Av. ... ile davalı ...Ş. vek. Av. ... arasındaki menfi tespit davası hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesi (Tük. Mah.Sıf.)’nden verilen 30/01/2018 gün ve 2016/223E. - 2018/39 K. sayılı hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.


-KARAR-

5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun’un 19 uncu maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 2.590 TL"dir.
Dava, kredi kartından kaynaklanan alacağın tahsiline yönelik icra takibinde borçlu bulunulmadığının tespitine ilişkindir. Davacı dava değerini 36.343.07TL olarak göstermiş,mahkemece davanın 1.990,44 TL yönünden kabulüne,34.352.63TL yönünden reddine karar verilmiştir.
Temyize konu edilen miktarın 1.990,44 TL olması nedeniyle 30/01/2018 karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün ¾ sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebilir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine, 05/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.