Suça sürüklenen çocuklar ... ve ..."ın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yapılan yargılamaları sonucunda, beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyetlerine dair kapatılan Üsküdar Çocuk Ağır Ceza Mahkemesinden (İstanbul Anadolu Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi) verilen 10.10.2012 gün ve 2011/300 Esas, 2012/270 Karar sayılı hükümlerin suça sürüklenen çocuklar müdafileri tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 15.02.2016 gün ve 2014/4566 Esas, 2016/1256 Karar sayılı ilamı ile hükümlerin bozulması yönündeki kararına, mahkemesince direnilerek kurulan 26.05.2016 gün ve 2016/103 Esas, 2016/250 sayılı Kararın suça sürüklenen çocuklar müdafileri ile O Yer Cumhuriyet savcısınca temyiz edilmesinin ardından Dairemizin 21.06.2018 gün ve 2017/9820 Esas, 2018/4534 Karar sayılı ilamıyla yerinde görülmeyen direnme talebiyle ilgili karar verilmek üzere dosyanın gönderildiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 16.04.2019 gün ve 2018/14-364 Esas, 2019/340 Karar sayılı ilamıyla yokluğunda verilen mahkeme kararlarının Bakanlığa tebliğinin zorunlu olması nedeniyle direnme kararına konu dosyadan haberi olmadığı anlaşılan Bakanlığa ilk derece mahkemesinin gerekçeli kararları tebliğ edilip, temyiz edilmediği takdirde direnme kararıyla ilgili değerlendirme yapılmak üzere dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi, temyiz edilmesi durumunda ise Dairesince katılma kararı verildikten sonra tüm temyizler birlikte değerlendirilerek hüküm kurulması gerektiğinden bahisle tebligat hususunda işlem yapılmak üzere mahkemesine gönderilen dosya ile ilgili olarak gerekçeli karar tebliği yapılan Bakanlık vekilinin anılan hükümleri temyiz etmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 22.10.2019 tarihli ek tebliğname ile Dairemize gönderilen dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re"sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca Reddiyle, anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.