Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2021/5103 Esas 2022/7412 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : ESKİŞEHİR 2. Asliye Ceza Mahkemesi

GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Dosyanın hukuki bağlantı nedeniyle Dairemizin 2022/2146 esas sayılı dosyası ile birlikte yapılan incelemesinde;
Sanık ... hakkında, 03/04/2014 tarihinde işlediği kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığınca yürütülen soruşturma sonucunda, 01/08/2014 tarihli, 2014/15378 soruşturma ve 2014/49 sayılı karar ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/2. maddesi uyarınca beş yıl süre ile kamu davası açılmasının ertelenmesine, aynı Kanun’un 191/3. maddesi uyarınca bir yıl süre ile denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, erteleme süresi içerisinde kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi ya da tekrar kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması durumunda hakkında kamu davası açılacağının ihtarına karar verildiği, denetimli serbestlik tedbirine uymaması nedeniyle erteleme kararının kaldırılarak Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığının 01/12/2014 tarihli, 2014/15378 soruşturma, 2014/11009 esas ve 2014/6129 sayılı iddianamesi ile Eskişehir 9. Asliye Ceza Mahkemesine kamu davası açıldığı, Eskişehir 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/03/2015 tarihli, 2014/1222 esas ve 2015/237 sayılı kararı ile denetimli serbestlik kararını ihlal kastının bulunmadığı gerekçesiyle “ceza verilmesine yer olmadığına, denetimli serbestlik tedbirinin aynen infazına” karar verildiği, kararın kesinleşmesinden sonra infaz işlemlerinin yerine getirildiği ve Eskişehir 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/04/2016 tarihli ve 2014/1222 esas ve 2015/237 sayılı ek kararı ile; tedbirin gereklerine uygun davrandığı gerekçesiyle sanık hakkında açılan kamu davasının TCK’nın 191/5 ve CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca düşmesine karar verildiği, düşme kararının 10/05/2016 tarihinde temyiz edilmeden kesinleştiği dikkate alındığında;
Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan Cumhuriyet Başsavcılığınca yapılan soruşturma sonucunda, şüpheli hakkında 5237 sayılı TCK’nın 191/2. maddesi uyarınca verilen “kamu davasının açılmasının ertelenmesi, TCK’nın 191/3. fıkrası uyarınca erteleme süresi içerisinde asgari bir yıl süreyle denetimli serbestlik tedbiri uygulanması,
gerek görülmesi hâlinde denetimli serbestlik süresi içinde tedaviye tabi tutulması” kararı verilmesini takiben, TCK’nın 191/4. maddesinde yazılan durumlardan birinin gerçekleşmesi nedeniyle, erteleme kararının kaldırılarak kamu davası açılmasından sonra, şüphelinin yeniden kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçunu işlemesi halinde TCK’nın 191/6. maddesi uyarınca yeniden kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı verilemeyeceğinden ikinci suç nedeniyle doğrudan kamu davası açılacağı tartışmasızdır.
Ancak; erteleme kararı kaldırılarak açılan kamu davasında yargılama düşme kararı ile sonuçlanmış olduğundan düşme kararına konu suç nedeniyle verilen kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı hukuki geçerliliğini yitirecek ve sonraki suça ilişkin olarak TCK’nın 191/6. maddesi uyarınca kamu davasının açılmasının ertelenmesine engel olmayacak, bu nedenle “kamu davasının açılmasının ertelenmesi” kararı verilmeden açılmış olan kamu davasında kovuşturma şartı bulunmadığından kovuşturma şartının gerçekleşmesini beklemek üzere “durma kararı” verilmesi gerekecektir.
Dairemizin 2022/2146 esas sayılı dosyasının incelenmesinde ise;
Sanığın 27/01/2017 tarihli kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığınca, 22/06/2017 tarihli, 2017/9405 soruşturma, 2017/5727 esas ve 2017/4470 sayılı iddianame ile TCK’nın 191/6. maddesi gereğince doğrudan kamu davası açıldığı, Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/11/2017 tarihli 2017/1364 esas ve 2017/1761 sayılı kararı ile sanığın cezaevine girdiği savunmasının kayıtlar ile doğrulandığı, mücbir sebeple denetimli serbestlik programlarına uyamadığı gerekçesiyle kamu davasının açılması şartı oluşmadığından kamu davasının reddine karar verildiği, karara karşı kanun yararına bozma yoluna başvurulması üzerine Yargıtay (Kapatılan) 20.Ceza Dairesinin 06/03/2019 tarihli, 2018/4303 esas ve 2019/1377 sayılı kararı ile kararın kanun yararına bozulmasına karar verildiği, bozmadan sonra; Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/06/2019 tarihli, 2019/1080 esas ve 2019/1294 sayılı kararı ile sanığın TCK’nın 191/1 ve 62. maddeleri gereğince 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, kararın sanık tarafından temyiz edildiği, dosyanın Dairemizin 2022/2146 esas numarası ile temyiz incelemesinde olduğu, hukuki bağlantı nedeniyle her iki dosyanın birlikte incelenmesi gerektiği, anlaşılmıştır.
Temyiz incelemesine konu Eskişehir 2. Asliye Ceza Mahkemesi ve Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesine açılan kamu davaları TCK’nın 191/6. maddesi düzenlemesi gereğince erteleme kararı verilmeden doğrudan açılmıştır. Ancak; erteleme kararının ihlali nedeniyle açılan dava Eskişehir 9. Asliye Ceza Mahkemesinin düşme kararı ile sonuçlanmış olduğundan düşme kararına konu suç nedeniyle verilen kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı hukuki geçerliliğini yitirmiştir. Bu nedenle sonraki suçlara ilişkin olarak yeniden kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı verilmesi gerekecektir. Fakat; sanığın 06/07/2015 ve 27/01/2017 tarihli eylemleri nedeniyle tek bir kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı verilmesi gerekeceğinden; her iki dava yönünden ayrı ayrı durma kararları verilerek iki ayrı kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı verilmesinin önlenmesi için, davaların birleştirilerek “kamu davasının açılmasının ertelenmesi” kararı verilmeden açılmış olan kamu davasında kovuşturma şartı bulunmadığından kovuşturma şartının gerçekleşmesini beklemek üzere tek bir durma kararı verilmesi ve TCK’nın 191/2. maddesi gereğince işlem yapılması için dosyanın Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesi gerekmektedir.
Açıklanan nedenlerle; temyiz incelemesine konu dosyada Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığınca 08/12/2015 tarihli iddianame ile TCK’nın 191/6. maddesi gereğince doğrudan kamu davası açıldığı, ancak Eskişehir 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 09/03/2015 tarihli kararı ile önce “ceza verilmesine yer olmadığına, denetimli serbestlik tedbirinin aynen infazına” daha sonra da 29/04/2016 tarihli ek karar ile kamu davasının düşmesine karar verildiği ve düşme kararının kesinleştiği, kamu davasının düşmesine ilişkin
Eskişehir 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/04/2016 tarihli ek kararının kanuna aykırı olduğu, zira, durma kararı niteliğindeki “ceza verilmesine yer olmadığına, denetimli serbestlik tedbirinin aynen infazına” kararı ile birlikte 5 yıllık erteleme süresi işlemeye devam ettiğinden 5 yıllık süre dolmadan düşme kararı verilemeyeceği, çünkü şüphelinin erteleme süresi içerisinde yeniden “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçunu işlemesi halinde Cumhuriyet Başsavcılığınca mahkemeye yapılacak ihbar üzerine, yargılamaya devam edilerek esas hakkında bir karar verilmesi gerekeceği, bu durumda temyiz incelemesine konu 06/07/2015 tarihli suçun, aslında 01/08/2014 tarihli erteleme kararının ihlali niteliğinde olduğu, fakat düşme kararının temyiz edilmeden kesinleştiği ve bu karara karşı kanun yararına bozma yoluna gidilse dahi sanık lehine verilmiş olan ve davanın esasını çözen bu karardan dolayı yeniden yargılama yapılmamak ve aleyhe sonuç doğurmamak üzere, hukuka aykırılığa işaret edilerek CMK’nın 309/4-c maddesi gereğince kanun yararına bozma kararı verilebileceği, kesinleşmiş bir mahkeme kararının yok sayılamayacağı dikkate alındığında; mahkemece, Eskişehir 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2019/1080 esas sayılı dosyasında bozma sonrası verilecek olan birleştirme kararının beklenilmesi, davaların birleştirilmesine karar verilmesinden sonra kovuşturma şartının gerçekleşmesini beklemek üzere 5271 sayılı CMK’nın 223/8-2. cümlesi uyarınca “kamu davasının durmasına ve TCK’nın 191/2. maddesi gereğince işlem yapılmak üzere Eskişehir Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine” karar verilmesi gerektiği gözetilmeden sanığın mahkûmiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddeleri gereğince hükmün BOZULMASINA, 08/06/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.