MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 06/07/2011 gününde verilen dilekçe ile trafik kazası sonucu yaralanma nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; konusuz kalan maddi tazminat istemi hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına, manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne dair verilen 13/12/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı ve davalı vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1)Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazları reddedilmelidir.
2) Davacının temyiz itirazına gelince;
Davacı vekili, 10/08/2009 tarihinde davalının sürücüsü olduğu aracın çarpması sonucu müvekkilinin yaralanarak %51 oranında daimi maluliyete uğradığını, davalının kazanın meydana gelişinde %75 oranında kusurlu olduğunu belirterek, maddi ve manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili, müvekkilinin kusurlu olmadığını belirterek, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, konusuz kaldığından maddi tazminat istemi hakkında hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiş, kazada olayın oluş biçimi, özellikleri, zararın ağırlık derecesi, tarafların kusur durumları, sosyal, iktisadi ve mali durumları, olay tarihi itibariyle ülkedeki iktisadi koşullar, paranın alım gücü ve hakkaniyet ilkesinin gözetildiği gerekçesiyle, manevi tazminat istemi kısmen kabul edilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan 818 sayılı Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi (6098 sayılı TBK m. 56) hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir.
Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Somut olayda; olay tarihi, olayın gelişim şekli, davacının maluliyet derecesi, tarafların kusur durumları ve yukarıdaki ilkeler göz önüne alındığında davacı yararına hüküm altına alınan manevi tazminat miktarı az olup, talep de ılımlıdır. Bu nedenle daha yüksek miktarda manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davalının tüm temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 28/09/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.