MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Davacı ... AŞ vekili Avukat ... tarafından, davalılar... Ltd. Şti ve diğerleri aleyhine 29/05/2012 gününde verilen dilekçe ile muvaazaya dayalı tasarrufun iptali ve alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 11/10/2017 günlü kararın Yargıtayda duruşmalı olarak incelenmesi davalılardan ... ve ... vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, daha önceden belirlenen 29/09/2020 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine duruşmalı temyiz eden davalılar vekili Avukat ... ile karşı taraftan davacı vekili Avukat Ozan Gökçe geldiler. Diğer davalı şirket adına gelen olmadı. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra taraflara duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyanın görüşülmesine geçildi. Dosya içerisindeki kâğıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu (HMK)’nun 294/1. maddesinde mahkemelerin usule veya esasa ilişkin bir nihai kararla davayı sona erdireceği belirtilmektedir. Bilindiği gibi, hâkimin davadan el çekmesini gerektiren, davayı sonuçlandıran kararlarına nihai kararlar denilmektedir. Nihai kararlar, usule ilişkin nihai kararlar veya esasa ilişkin nihai kararlar (hükümler) olmak üzere ikiye ayrılır. Usule ilişkin nihai kararlar, davanın esasıyla ilgili olmayan kararlar olup, başka bir ifade ile mahkemenin maddi hukuk bakımından değil de usul hukuku bakımından verdiği kararlardır. Bu nedenle, mahkemece verilen görevsizlik, yetkisizlik, davanın açılmamış sayılmasına ilişkin kararlar usule ilişkin nihai kararlardır.
Dava, muvaazaya dayalı tasarrufun iptali ve alacak istemine ilişkindir. İlk derece mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen karara karşı davalılardan ... ve ... vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine ilk derece mahkemesince, ihtiyati haciz kararı aşamasında dosyanın Yargıtay temyiz incelemesinden geçtiğinden bahisle temyiz incelemesi yapılmak üzere dosya Dairemize gönderilmiştir.
Somut olayda; ilk derece mahkemesinin nihai kararı 11/10/2017 tarihli olup, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçtiği 20/07/2016 tarihinden sonradır. Yargıtay 17. Hukuk
Dairesinin 23/10/2014 tarihli ve 2014/10244 esas, 2014/13953 sayılı ilamına konu ilk derece mahkemesi kararı nihai karar niteliğinde değildir. Öte yandan bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçmesinden önce temyiz kanun yoluna başvurulmuş olmasa dahi mahkemenin işten el çekmesini gerektiren bir nihai karar verilmiş olması hali de söz konusu değildir. Davanın açılmasından önce değişik iş dosyasında alınan ihtiyati haciz kararının temyizi üzerine Yargıtay"ca inceleme yapılmış olması, geçici hukuki koruma tedbirleriyle ilgili olduğundan nihai bir kararın temyizen incelenmesi niteliğinde değildir.
Bu durumda, eldeki davada HMK"nın 373/4 ile geçici 3/2 maddesinin uygulaması mümkün olmayıp, bölge adliye mahkemelerinin faaliyete geçmesinden sonra verilen nihai karara karşı yapılan kanun yolu başvurusunu inceleme yeri Yargıtay değil, ilgili bölge adliye mahkemesidir. Bu nedenlerle dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesine gönderilmek üzere, temyiz incelemesi yapılmaksızın ilk derece mahkemesine iadesine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle dosyanın istinaf incelemesi yapılmak üzere ilgili Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesi için ilk derece mahkemesine işlemsiz olarak İADESİNE 29/09/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.