Davacı meslek hastalığı  sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacı işçinin meslek hastalığı sonucu malul kalması nedeniyle uğradığı manevi zararının giderilmesi  istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin kısmen kabulüne karar verilerek % 19,2 mesleki maluliyet sebebiyle davacı yararına 15.279,00 YTL. manevi tazminata hükmedilmiştir.
Davacının, 28.07.2006 tarihli dava dilekçesi ile 19,2 maluliyet nedeni ile 11.520,00 YTL manevi tazminat isteminde bulunduğu, daha sonra Zonguldak 3 İş Mahkemesinin 2007/537  Esas sayılı dosya ile 11.520,00 YTL manevi tazminat istemine ek olarak 3.750,00 YTL  daha manevi tazminat isteminde bulunduğu, Zonguldak 3 İş Mahkemesinin  19.06.2007 tarih ve 2007/537 E 2007/682 K sayılı kararı ile birleştirme kararı verilerek yargılamanın 2006/661 Esas sayılı dosya üzerinden yürütüldüğü dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık manevi tazminatın bölünüp bölünmeyeceği noktasında toplanmaktadır.
Gerçekten, hukuka aykırı bir eylem yüzünden çekilen elem ve üzüntüler, o tarihte duyulan ve duyulması gereken bir haldir. Başka bir anlatımla üzüntü ve acıyı zamana yaymak suretiyle, manevi tazminatın bölünmesi, bir kısmının dava konusu yapılması kalanın saklı tutulması olanağı yoktur. Niteliği itibariyle manevi tazminat bölünemez. Bir defada istenilmesi gerekir. Yargıtay H.G.K"nun 25.9.1996 gün ve 1996/21-397-637 karar ile 13.10.1999 gün ve 1999/21-684-818 sayılı kararı da bu doğrultudadır.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın ve özellikle manevi tazminatın bölünmezliği ilkesi nazara alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalının  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle  BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine,  24.09.2007 gününde oybirliği ile karar verildi.