Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre tarafların manevi tazminata ilişkin temyiz itirazları ile aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2- Davacı dava dilekçesinde, iş kazası sonucu %11 oranında iş göremez durumuna düşmesi nedeniyle, geçici işgöremezlik dönemindeki ücret kaybı olarak 150,00YTL, tedavisi sırasında yol, barınma ve gıda masrafı toplam 150,00YTL, ve sürekli işgücü kaybından dolayı ise 700,00-YTL olmak üzere toplam 1,000,00-YTL maddi tazminatın tahsilini talep etmiş ve fazla haklarını saklı tutmuştur.
Davacı ıslah dilekçesi ile ; yol, yemek, barınma masrafı için daha önce istediği 150,00-YTL’ toplam bedeli bu kez çalışamadığı günler için kaybettiği ücret kaybı nedeniyle tazminat olarak istediğini, bilirkişi hesabına göre de bu talebini 49,62 -YTL artırarak önceki talebi ile birlikte toplam 349,62 -YTL çalışamadığı raporlu dönem için ücret kaybı alacağının tahsilini ve sürekli işgücü kaybından dolayı talep ettiği 700,00-YTL’ tazminatı da 11.851,66-YTL artırarak toplam 12.901,28-YTL nın olay tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte tahsilini istemiştir.
Mahkemece sürekli işgöremezliğe ilişkin 6.947,65-YTL maddi zararın, geçici göremezliğe ilişkin, 437,04-YTL maddi zararın ve ücret kaybından dolayı da 349,63-YTL’nın tahsiline karar verilmiştir.
Davacı, dava ve ıslah dilekçesi ile geçici iş göremezlik nedeniyle ücret kaybı (maddi tazminat) ve sürekli işgöremezlik nedeniyle maddi tazminat olmak üzere iki ayrı talepte bulunmuş olmasına karşın, HUMK 74’ üncü maddesinde yazılı taleple bağlılık kuralı da göz ardı edilerek aynı bedensel zarar için hem geçici işgöremezlik nedeniyle maddi tazminat hem de ücret kaybı adı altında iki ayrı bedele hükmedilmesi isabetsiz olmuştur.
Öteyandan davacı geçici işgöremezlik dönemi için ayrı dava açtığı halde sürekli isgöremezlik zararının davacının gelire girdiği 25.9.2004 tarihinden itibaren hesaplanması gerekirken olay tarihinden hesaplanması ve aynı dönem için mükerrer tazminata hükmedilmiş olması da hatalıdır.
3- Zararlandırıcı sigorta olayına maruz kalan sigortalının tazminatının hesaplanmasında, gerçek ücretin esas alınması koşuldur. Öte yandan, gerçek ücretin ise, işyeri kayıtlarından giderek ücret tediye bordrolarından saptanacağı, bordrolardan tespit edilememesi durumunda işçinin yaşı, kıdemi, meslek durumu dikkate alınarak, emsal işi yapan işçilerin aldığı ücret ilgili meslek odalarından sorularak, belirlenmesi gerektiği Yargıtay’ın yerleşmiş görüşlerindendir. Somut olayda, mahkemece hükme dayanak alınan hesap raporunda, tanıkların belirttiği 7.000TL net ücret (üstelik gerekçesiz olarak brüt ücret olarak) esas alınmak suretiyle maddi tazminat hesaplanmıştır. Davalılar tarafından imzalı ücret bordoları ibraz edilememiştir. Bu durumda, mahkemece bu konuda yöntemince yukarıda belirtilen şekilde araştırma yapılmalı, gerekirse ilgili meslek odalarından da emsal ücret sorularak, uzman bilirkişiden rapor alınması ve dosyadaki diğer deliller hep birlikte değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ile gerçek ücretin saptanması konusunda yeterli araştırma yapılmadan yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Mahkemece yapılacak iş öncelikle davanın geçici ve sürekli işgöremezlik dönemleri için ayrı ayrı dava açıldığını göz önünde tutarak öncelikle, davacının gerçek ücretini belirlemek ve bu ücrete göre zarar hesabını geçici ve sürekli işgöremezlik dönemi için ayrı ayrı yaptırmak, geçici işgöremezlik ödeneği ile sürekli işgöremezlik gelirinin en son peşin sermaye değerini ayrı ayrı mahsup etmek ve elde edilecek sonuca göre hüküm kurmaktan ibarettir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde taraflara iadesine, 08.10.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.
