MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1)İş makinasının deposundan mazot çalınması eyleminin TCK’nun 142/1-e maddesindeki suçu oluşturduğu gözetilmeden, sanık hakkında TCK’nun 141/1. maddesi uyarınca hüküm kurulması,
2)12/02/2008 tarihli görgü ve tespit tutanağında yol üzerinde dökülmüş mazot lekeleri bulunduğunun tespit edildiği, sanık ... ve temyize gelmeyen sanıklar...ve ...’ın araçtan az miktarda mazot çektikten sonra güvenlik görevlilerince fark edildiklerini kabul ettikleri, Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2014/13-485 Esas, 2017/426 Karar sayılı kararında da açıklandığı üzere, suça konu araçlardaki yakıtın bir kısmının yere dökülmesi sebebiyle tükenmiş olması ve müştekinin tasarruf olanağının kaybolması sonucu eylemin tamamlandığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında teşebbüs hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini,
3)T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nun 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’nın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken hırsızlık suçundan sanığın 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkının korunmasına, 30/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.