MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 09/03/2009 gününde verilen dilekçe ile alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 31/12/2009 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava; istirdat istemine ilişkindir. Yerel mahkemece istem kısmen kabul edilmiş; karar, davalı tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı, davalı ... odasının üyesi olduğunu, oda meclisinin 05.05.2003 günü, 2001 ve 2002 yıllarına ilişkin aidat ödentisi olarak 54.067,85 TL borçlu olduğuna yönelik karar aldığını, hakkında icra takibi yapıldığını, icra tehdidi altında borcunu ödemek zorunda kalmış ise de Belediyenin Park ve Bahçeler Müdürlüğü"nün ticari bir faaliyeti bulunmadığından aidat yükümlülüğü olmadığını ileri sürerek ödediği tutarın faizi ile birlikte ödetilmesini istemiştir.
Davalı, davacı belediyenin odanın asli üyesi olduğunu, ziraat işinden ticari bir kazanç elde etmesinin gerekmediğini, oda üyeliği nedeni ile tahsil olunan aidat borcunun hukuka uygun olduğunu, davanın reddini istemiştir.
Yerel mahkemece, benimsenen bilirkişi görüşü uyarınca davacının Park ve Bahçeler Müdürlüğü"nün aidat talep edilen 2001 ve 2002 yıllarında ticari bir geliri olmadığından aidat borcu olmayacağı gerekçesi ile icra tehdidi altında ödemek zorunda kaldığı tutarın iadesine karar verilmiştir.
6964 sayılı Ziraat Odaları ve Ziraat Odası Birliği Kanunu’nun 1/A maddesinde çiftçilik; “Bu Kanunun uygulanması bakımından ekim, dikim, bakım, üretme, yetiştirme ve ıslah yoluyla yahut doğrudan doğruya tabiattan istifade etmek suretiyle bitki, orman, hayvan ve su ürünleri elde edilmesini, bu ürünlerin yetiştiricileri tarafından işlenip değerlendirilmesini, muhafaza ve pazarlanmasını” olarak tanımlanmıştır. Aynı yasanın 4. maddesinde davalı odanın asıl üyeleri “Çiftçilikle iştigal eden gerçek ve tüzel kişiler ile tüzel kişiliğe sahip olmasa da Devlete, katma ve özel bütçeli dairelere ve bu dairelere bağlı döner sermayeli kuruluşlara, belediyelere ve kamu iktisadi teşebbüslerine ait işletme ve kuruluşlar” olarak belirlenmiştir.
Davacı, yukarıda açıklanan yasal düzenleme uyarınca çiftçi ve asli üye tanımı kapsamında bulunması nedeni ile davalı odanın asli üyesi olarak kayıtlı bulunmakta olup bu husus taraflar arasında ihtilaf konusu değildir.
Davacı, çiftçilik tanımı kapsamında faaliyette bulunan park ve bahçeler müdürlüğünün aidat istenen dönemde ticari bir geliri olmadığını savunmakta ise de; 6964 sayılı yasanın 20. maddesinde odaya giriş ücreti ve yıllık aidatların tahsiline ilişkin usul ve esasların yönetmelik ile belirleneceği düzenlenmiş olup, Ziraat Odalarının Giriş Ücreti ve Yıllık Aidatları Hakkındaki Yönetmeliğin 5. maddesinde ise, “giriş ücreti ve yıllık aidat asgari ücretin yüzde ikisinden az, asgari ücretin beş katından fazla olmayacak şekilde Kanunun 20. maddesine uygun olarak bu yönetmeliğin 7. maddesinde yazılı birlikçe tespit edilen altı kademede gösterilen miktarlar dahilinde asgari ücretin belli olmasından sonra bir ay içerisinde oda yönetim kurulunca belirlenir…” biçimindeki ve Ziraat Odaları ve Ziraat Odaları Birliği Nizamnamesi’nin 30. maddesi uyarınca “…kurumlar, çiftçiliğe tahsis edilmiş sermayesi ve bu husustaki gelirleri ne olursa olsun birinci derecede çiftçi sayılırlar…” biçimindeki yasal mevzuat uyarınca davacının , davalı odanın asli üyesi olarak hiçbir çiftçilik geliri bulunmasa dahi yasa, yönetmelik ve nizamnamede gösterilen biçimlerde hesaplanacak asgari tutar üzerinden aidat ödemek yükümlülüğü bulunduğu anlaşılmaktadır. Ne var ki davacının davalıya ödemek zorunda kaldığı aidat borcunun nasıl hesaplandığına yönelik dosya arasında bir belge bulunmamaktadır.
Şu durumda, davalıdan, davacıdan tahsil ettiği aidat tutarının hangi veriler esas alınarak hesaplandığı sorulduktan sonra konusunda uzman bir bilirkişiden, 6964 sayılı yasa, yönetmelik ve nizamname uyarınca davacının asgari olarak yükümlü bulunduğu aidat tutarı hesaplattırılarak varılacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile istemin tümünün kabul edilmesi doğru görülmediğinden kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenler ile BOZULMASINA, ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 01/03/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.