Mahkemesi     :  Elazığ İş Mahkemesi
Tarih               :  4.4.2007
No                   : 193-162  
                       
Davacı , davalı işveren nezdinde Nisan-1992-02.04.2001 tarihleri arası çalıştığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
                                              
1- Dosyadaki yazılara kararın bozmaya uygun  olmasına delillerin takdirinde  bir isabetsizlik bulunamamasına  göre davalıların aşağıdaki bendin  kapsamı dışında  kalan temyiz itirazlarının reddine
2- Dava, davalıya ait  işyerlerinde   Nisan 1992-02.04.2001  tarihleri arasında hizmet akdine dayalı olarak geçen Kuruma kayıt ve tescil edilmeyen sigortalı hizmetlerinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
 Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasanın 79/10. maddesinde, bu tür hizmet tespiti davaları kamu düzenine ilişkin olup kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Gerektiğinde mahkemece soruşturma genişletilerek yeterli delilerin toplanması gerekir. Kimi ayrık durumlar dışında; resmi belge veya yazılı delillerin bulunması, sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması, salt, bu nedene dayalı istemin reddine neden olmaz. Somut bilgilere dayanması, inandırıcı olmaları koşuluyla, Kuruma bildirilen dönem bordroları, tanıkları veya iş ilişkisini bilen veya bilmesi gereken işverenler tarafından Kuruma bildirilen komşu işyerleri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunları destekleyen kimi diğer kanıtlarla dahi sonuca gitmek mümkündür.
Somut olayda davacının davalıya ait birden fazla  işyerinde  çalıştığı dosya içindeki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır. Mahkemece davacının davalı işyerlerinde 1.8.1993-2.4.2001 tarihleri arasında sürekli çalıştığının kabulü doğru ise de çalışmaların hangi işyerinde ne kadar süre ile geçtiğinin karar yerinde gösterilmemiş olması  hükmün infazında tereddüt yaratacak mahiyettedir.Bu yön H.U.M.K 389. maddesine aykırıdır.
Mahkemece yapılacak iş; davacının SSK’na bildirilen süre haricinde 01.08.1993-02.04.2001 tarihleri arasında sürekli  çalıştığı kabul edilen sürelerin davalıya ait hangi işyerinde ne kadar süre ile çalıştığı belirlenerek   çalışmaların tespiti yönünde karar verilmesinden ibarettir. 
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalılarının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalı işverene iadesine, 01.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.