Davacı,  davalı işveren nezdinde 15.07.1993-13.02.2001  tarihleri arası çalıştığının tesbitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının 15.07.1993-13.02.2001 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde sürekli çalıştığının tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 02.09.1999-30.12.2000 tarihleri arasında bildirim dışı kalan 479 gün SSK. sigortalılığının tesbitine karar verilmişsede dosya içeriğine uyğun düşmeyen gerekçelerle varılan sonuç doğru değildir.
Hükmüne uyulan Dairemizin 05.04.2004 tarihli bozma ilamında; Davanın açılış tarihi itibariyle 01.10.1996 tarihinden önceki dönemin hak düşürücü süreye uğramadığı ve dinlenen bir kısım davacı ve davalı tanığı anlatımlarında davacının 1993 yılından bu yana davalı işveren yanında çalıştığının doğrulandığı ancak bu tanıkların komşu işyeri kayıtlarına geçmiş tanıklar olup olmadığının tesbit edilerek komşu işyerlerinin bordrolarında geçen kimseler saptanarak tanık sıfatıyla dinlenmesi gerektiği belirtilmiştir.
Mahkemece bozma sonrası yapılan araştırmada davacı tanıkları C.Ş. ve E. Ç."nın davalı işverenle aynı caddede K.Ö. Cad. No:10217, K.Ö.Cad. No:12212 adreslerinde faaliyette bulanan komşu işyerlerinin bordrolarına geçmiş kimseler olduğu tesbit edilmiş adı geçen tanıklar davacının davalı işveren yanında 1993-2000 yılları arasında aralıksız olarak çalıştığını ifade etmişlerdir.
Davalı işveren tanığı olarak dinlenen ve aynı zamanda işverenin muhasebeciliğini yaptığını belirten M.K. davacının 1993 tarihinden işyerinin kapanma tarihi olan 31.12.2000 tarihine kadar davalı işyerinde tezgahtar olarak çalıştığını belirtmiştir.Bu durumda toplanan delillerden davacının 15.07.1993 tarihinden işyerinin kapanış tarihi olan 30.12.2000 tarihleri arasında aralıksız olarak çalıştığının kabulu gerekeceği açıkca ortadadır.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 06.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.