Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, meslek hastalığı sonucu  beden güç kaybına  uğrayan davacı işçinin maddi ve manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir. 
Meslek hastalığına yakalanan işçide oluşan sürekli iş göremezlik oranı Sağlık Bakanlığı  Z.U.M.  Göğüs Hastalıkları Hastanesi Sağlık Kurulu’nun 13.12.2005  tarihli raporunda  % 38,2 olarak belirlenmiş, itiraz üzerine 02.03.2007 tarihli Yüksek Sağlık  Kurulu raporu ile bu oran % 54 olarak belirlenmiştir. Mahkemece, raporlar arasındaki bu çelişki giderilmeden % 54 sürekli işgöremezlik oranı hükme esas alınmış ise de, Hukuksal prosedür işletilerek ve gerekirse 28.6.1976/6-4 sayılı Yargıtay İçtihatı Birleştirme Kararı doğrultusunda işlem yapılarak bu çelişki giderilmelidir.  
Yapılacak iş, sürekli işgöremezlik oranının tespiti bakımından, alınan sağlık raporları arasındaki çelişkinin giderilmesi için Adli Tıp İhtisas Dairesinden rapor almak,  bu rapora itiraz edilmesi halinde ise, 28.6.1976/6-4 sayılı Yarğıtay İçtihatı Birleştirme Kararı uyarınca, Adli Tıp Genel Kurulundan rapor alınması yoluna gitmektir.  
Mahkemece raporlar arasındaki çelişki giderilmeden eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırıdır. 
O halde,  davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 08.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.