Davacı, 1.1.1984-31.8.1999 tarihleri arasında SSK"lı olduğu süreler dışında Bağ-Kur sigortalısı olduğunun tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, 01.01.1984-05.06.1998 tarihleri arasında 1479 sayılı Yasa"ya tabi Bağ-Kur  sigortalısı olduğunun tespitini istemiştir.
Mahkemece istemin kısmen kabulü ile davacının 01.01.1984-04.02.1984 ve 16.01.1996-05.06.1998 tarihleri arasında 1479 sayılı Yasa’ya tabi Bağ-Kur sigortalı olduğunun tespitine karar verilmiştir.   
Dosya içerisindeki bilgi ve belgelerden davacının davalı Kurumca 01.01.1984 tarihinde vergi kaydına istinaden tescilinin yapıldığı  1997 yılında 4247 sayılı Yasa"ya göre geçmişe dönük olarak 1984.-1996 dönemine ait prim borcunun tahsil edildiği anlaşılmaktadır.  Davalı kurumca davacının vergi kaydının 04.02.1984 tarihinde sona erdirildiğinin ve 16.01.1996 tarihinde tekrar başlayıp 01.05.1998 tarihinde sona erdiğinin tespit edilmesi üzerine zorunlu Bağ-Kur sigortalılık koşullarını taşımadığından bahisle sigortalılığının 05.02.1984 tarihinde sona erdirildiği ve 16.01.1996 tarihinden itibaren vergi kaydına göre tekrar başladığı  kabul edilerek 5.6.1998 tarihine kadar Bağ-Kur  sigortalı sayıldığı  anlaşılmaktadır. 
Gerçekten davanın yasal dayanağını oluşturan 1479 sayılı Yasa"nın 24 ve 25 maddeleri gereğince Bağ-Kur sigortalılığı için kendi adına bağımsız çalışması dayanağı olan vergi kaydı ve meslek kuruluş kayıtları esas alınır. Kendi adına ve hesabına bağımsız çalışma bulunmaması ve meslek kuruluş kayıtlarının silinmesi durumunda zorunlu Bağ-Kur sigortalılığı sona erer. Davacının çekişmeli dönemde zorunlu sigortalı olma koşullarını taşımadığı açıktır.
Ancak davalı Kurum davacının sigortalılık koşullarını taşımadığı 04.02.1984-15.01.1996 tarihleri arasındaki döneme ait geçmişe dönük prim borçları nedeni ile 25.03.1997 tarihinden itibaren yaptığı ödemeleri kabul etmiş ve bu primleri uzun süre kullanılmıştır. Davacıyı kendi hatalı işlemi nedeniyle yıllarca sigortalı sayan Kurumun davacıya sigortalı olduğu inancına verdikten sonra  yaptığı yanlışlığın  farkına vararak sigortalılık süresini indirmesi iyi niyetten uzaktır.
Yargıtay  Hukuk Genel Kurulunun  1.10.1997 gün 1997/10-578 E. ve  1997/758 K. sayılı Kararında da belirtildiği üzere davacının bu dönemle sınırlı olarak,  Sosyal Güvenlik Hukuku İlkeleri ve M.K"nun 2. maddesi  gereği  zorunlu sigortalı olarak  kabul edilmesi gerekir.
Öte yandan, davacının 01.01.1984-04.02.1984 ile 16.01.1996- 05.06.1998 tarihleri arasındaki sigortalılığı davalı kurum tarafından kabul edildiği ve bu konuda taraflar arasında ihtilafta bulunmadığı halde, bu dönemlere ilişkin istemin hukuki yarar yokluğu nedeniyle reddi yerine kabulüne karar verilmesi de doğru olmamıştır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 12.11.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.