Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/495 Esas 2022/3129 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜMLER : 1) İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/04/2018 tarih ve 2018/32 Esas, 2018/148 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 29, 53, 58. maddeleri uyarınca 4 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair kararı,
2) İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 16/10/2018 tarih ve 2018/1716 Esas, 2018/2141 Karar sayılı kararı ile; kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünün duruşma açılması suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 280/2. maddesi uyarınca kaldırılarak, sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı TCK'nin 81/1, 35, 29, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca 7 yıl 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin 16.10.2018 tarih ve 2018/1716 Esas, 2018/2141 Karar sayılı kararının sanık müdafii tarafından 5271 sayılı CMK'nin 291/1. maddesinde belirtilen süre içinde temyiz edildiği anlaşılmıştır.
Dosya incelendi.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında kasten yaralamadan ilk derece mahkemesince 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 29, 53, 58. maddeleri uyarınca 4 yıl 6 ay hapis cezasının kaldırılarak kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı TCK’nin 81/1, 35, 29, 62, 53, 58. maddeleri gereğince 7 yıl 6 ay hapis cezasına hükmedilmiş olması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 286/2-b maddesi gereğince bölge adliye mahkemesi kararının temyize tabi olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesinin yapmış olduğu duruşma sonrasında verdiği “İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 11.04.2018 tarih ve 2018/32 Esas, 2018/148 Karar sayılı hükmünün kaldırılarak, sanığın kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 5237 sayılı TCK’nin 81/1, 35, 29, 62, 53, 58. maddeleri gereğince 7 yıl 6 ay hapis cezası ile mahkumiyetine” dair 16.10.2018 tarih ve 2018/1716 Esas, 2018/2141 Karar sayılı hükmünün tüm dosya kapsamına göre hukuka uygun olduğu anlaşıldığından; sanık müdafiinin; suç vasfına, cezanın fazla olduğuna, meşru müdafaaya ve tahrikin derecesine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, 5271 sayılı CMK’nin 302/1. maddesi gereğince tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak TEMYİZ İSTEMİNİN ESASTAN REDDİ ile HÜKMÜN ONANMASINA,
Dosyanın, 28.02.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun'un 8. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 304/1. maddesi gereğince “İzmir 10. Ağır Ceza Mahkemesine, Yargıtay ilamının bir örneğinin ise İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 1. Ceza Dairesine gönderilmek üzere” Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 25.04.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.