Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2021/11451 Esas 2022/3119 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ :Nitelikli kasten öldürme
HÜKÜM :Uyarlama yapılmasına yer olmadığına, kesinleşen hükümdeki müebbet ağır hapis cezasının müebbet hapis cezası olarak infazına, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına,

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece verilen karar nitelikli kasten öldürme suçu yönünden ceza miktarı itibariyle re’sen temyize tabi olduğu gibi hükümlü tarafından da temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Hükümlü ... hakkında suç delillerini gizlemek ve yağma suçundan verilen ve kesinleşen iki ayrı mahkumiyet hükmü olmasına rağmen sadece nitelikli öldürme suçu yönünden lehe aleyhe yasa karşılaştırılması yapılmak suretiyle bu suç yönünden uyarlama yapılmasına yer olmadığına karar verildiği, yağma suçu yönünden uyarlama yapılmadığı anlaşılmışsada mahkemesince yağma suçu yönünden de herzaman uyarlama yapılmasının mümkün olduğu değerlendirilmiş, hükümlünün temyiz isteminin de sadece nitelikli öldürme suçundan kurulan hükme yönelik olduğu gözetilerek inceleme yapılmıştır.
Hükümlü ... hakkında suç delillerini gizlemek amacıyla öldürme suçundan 765 sayılı TCK'nin 450/9, 59, 31,33. maddeleri uyarınca kurulup, Yargıtay 1. Ceza Dairesince onanmak suretiyle kesinleşen hükümden sonra yürürlüğe giren, 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi ve 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un 9. maddesi uyarınca yeniden evrak üzerinde yapılan inceleme sonucu kurulan hükümde bozma nedeni dışında isabetsizlik görülmediğinden, hükümlünün eksik incelemeye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun Dairemizce de benimsenen 17.04.2007 gün ve 2007/1-32-97 sayılı kararı uyarınca haziran 2005 tarihinden önce işlenen suçlarda, her suç yönünden ayrı ayrı yapılan değerlendirme sonucu, her suçla ilgili lehe yasa ve buna göre her suçun sonuç cezası belirlendikten sonra cezaların toplanmasına 765 sayılı TCK'nin 68-77 maddelerindeki ilkelere göre karar verilmesi gerektiğinden;
1) 765 sayılı TCK’nin 450/9, 59. maddelerinin uygulanması suretiyle belirlenen ceza miktarı ile 5237 sayılı TCK’nin olayla ilgili 82/1-(h), 62. maddeleri uygulandığında verilebilecek ceza miktarı aynı ise de, 5237 sayılı TCK’nin 53 maddesinin, 765 sayılı TCK’nin 31, 33 maddelerine göre daha lehe olması nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin 82/1-(h), 62, 53 maddeleri uyarınca hüküm kurulması gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde karar verilmesi,
2) Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 03.06.2008 tarih 2008/1-89-158 sayılı kararında açıklandığı üzere; uyarlama yargılaması sonucu kurulacak mahkumiyet hükmünün gerekçesinde, 5271 sayılı CMK’nin 230. maddesine uygun olarak, suç oluşturduğu kabul edilen eylemin gösterilmesi ve bunun nitelendirilmesinin yapılması gerektiği gözetilmeksizin, Anayasa'nın 141, 5271 sayılı CMK’nin 34 ve 230. maddelerine aykırı olarak hükmün gerekçesiz bırakılması,
3) 765 sayılı TCK’nin lehe olduğu kabul edilmesine rağmen, kesinleşen hükümdeki kamu hizmetlerinden yasaklılık cezasının kaldırılmasına, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi suretiyle karma uygulama yasağına aykırı davranılması,
Usul ve yasaya aykırı olup, hükümlünün temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmekle, hükümlü hakkında kurulan ve ceza miktarı itibariyle re’sen de temyize tabi bulunan hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 22/04/2022 gününde oy birliği ile karar verildi.