MAHKEMESİ : ELAZIĞ 4. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 06/03/2014
NUMARASI : 2013/238-2014/160

Taraflar arasında görülen davada Elazığ 4. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 06/03/2014 tarih ve 2013/238-2014/160 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler elektronik ortamda okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kullandığı krediden dolayı haksız yere komisyon ve masraf adı altında 4.330,35 TL tahsilat yapıldığını ileri sürerek, anılan meblağın faizi ile birlikte tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının kullandığı kredinin ticari kredi olduğunu, davanın ticaret mahkemesinde görülmesi gerektiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalı bankadan konut kredisi kullandığı, davacıdan tahsil edilen 4.330,35 TL’nin haksız olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, davacının davalı bankadan kullandığı ticari krediye dayalı olarak haksız tahsil edildiği ileri sürülen komisyon ve masrafların tahsili istemine ilişkindir. 6102 sayılı TTK’nın 4/f. maddesine göre bankacılık işlemleri mutlak ticari davalardandır. Bu anlamda davanın 4077 sayılı Yasa ile ilgisi olmayıp davanın niteliğine göre görevli mahkemenin asliye ticaret mahkemesi olduğu, ticaret mahkemesinin bulunmadığı yerler bakımından ise asliye hukuk mahkemelerinin görevli olduğunun kabul edilmesi gerektiği açıktır. Bu durumda mahkemece, 06.02.2014 tarihli duruşmada da davacının kullandığı kredinin ticari kredi olması nedeniyle davaya bundan böyle ticaret mahkemesi sıfatıyla bakılmasına karar verildiği halde daha sonra tüketici mahkemesi sıfatıyla davayı görüp tüketici mahkemesi sıfatıyla karar verilmesi doğru olmamış, mahkeme kararının bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının BOZULMASINA, (2) nolu bentte açıklanan nedenle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının bu aşamada incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 12/12/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.