Davacı, 01.12.2001 tarihinden itibaren malulen emekliliğe hak kazandığının tespitine  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, kararın dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurum"un  aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan  temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı; çalışma gücünü yitirme oranının tesbitini istemiş, mahkemece görevsizlik kararı verilmiştir. Anılan ilk karar Dairemizin 17.02.2004 tarihli ilamı ile; 506 sayılı Yasanın 109 maddesinde öngörülen prosedür gereğince; maluliyet oranının tesbiti gerektiğinden bahisle bozulmuştur.
Bozma gereğince yapılan yargılama sonucunda; davacının 01.12.2001 tarihinden itibaren malulen emekliliğe hak kazandığının tesbitine karar verilmiş ise de; varılan sonuç usul ve yasaya uygun bulunmamıştır.
Karara esas alınan 23.09.2005 tarihli Adli Tıp Genel Kurul Raporunda davacının "Nevrotik Deprasyon" ve " Ağır Eforda Fonksiyon kısıtlaması yapacak derecede Kalp Hastalığı" bulunduğu; bu arızaların ayrı ayrı değerlendirmesinde, beden çalışma gücünün en az 2/3 "ünün kaybına neden olmadığı, ancak bu iki arızanın birlikte beden çalışma gücünün en az 2/3 "ünü kaybettirdiği belirlenmiştir.
Mahkemece maluliyetin başlangıç tarihi olarak davacının kuruma verdiği malulen emekliye ayrılma istemine ilişkin 01.12.2001 tarihli dilekçesi dikkate alınmış ise de; dosya içerisindeki mevcut 1996-2001 tarihleri arasında alınan raporlarda, sadece davacının " kalp rahatsızlığı" belirlenmiş, psikolojik rahatsızlığına ilişkin ilk açıklama 08.05.2002 tarihli raporda " distimik bozukluk" olarak ifade edilmiştir.
Davacının çalışma gücünün 2/3 oranında yitirdiğinin tesbitine ilişkin Adli Tıp Genel Kurul raporunda da " Nevrotik Deprasyon" rahatsızlığının ne zaman başladığına ve dolayısıyla 2/3 oranında maluliyete uğradığı tarihe ilişkin bilgi bulunmamaktadır. Oysa sonra da geliştiği anlaşılan bu rahatsızlığın; çalışma gücünün 2/3 oranında yitirmesine etken olabilecek aşamaya geldiği tarih; maluliyetin başlangıç tarihini belirleme noktasında önemlidir.
Yapılacak iş; davacının çalışma gücünü 2/3 oranında kaybettiği tarihin belirlenmesi için yeniden Adli Tıp Genel Kurulundan rapor alınarak; oluşacak sonuca göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece; bu maddi ve hukuki olgular dikkate alınmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması  usul ve yasaya aykırı olduğundan bozmayı gerektirir.
O halde, davalı kurumun  bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 04.04.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.