MAHKEMESİ : ANKARA 4. ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 29/11/2013
NUMARASI : 2013/201-2013/680


Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 29.11.2013 tarih ve 2013/201-2013/680 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, davalı şirkete ait uçakla 23/11/2012 tarihinde eşi ile birlikte Ankara"dan Kıbrıs"a gittiğini, uçağa binişte 3 adet bagajı görevlilere teslim etmesine rağmen varış yerinde PC248901 nolu bagajın kendilerine teslim edilmediğini, kayıp bagajın 3 günlük süre içerisinde kendilerine teslimi için davalı şirkete ihtarname gönderildiğini, ancak ihtarnameye internet üzerinden verilen cevapta 9 kg karşılığı 234 Amerikan Doları ödeme teklifi yapıldığını, bagajın ağırlığının 9 kg olduğunu ancak içindeki eşyaların değerinin teklif edilenin üzerinde olduğunu ileri sürerek taşıyıcının sorumluluğunu düzenleyen Varşova Konvansiyonu Lahey Protokolü"nün 22/2-a maddesi uyarınca 2.250 Frank karşılığı 3.000 TL"nin 15/02/2013 tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, müvekkili şirketin davacının kayıp olan bagajına ilişkin sorumluluğunun 2920 sayılı Türk Sivil Havacılık Kanunu gereği 1999 tarihli Montreal Konvansiyonu - Hava Yoluyla Uluslararası Taşımacılığa İlişkin Belirli Kuralların Birleştirilmesine Dair Sözleşmeyle düzenlenen kurallara ve sınırlamalara tabi olduğunu, bu kurallar gereğince davacının 9 kg"lık bagajı için 234 ABD doları ödemekle yükümlü bulunduklarını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, bilirkişi raporunda eşyaların rayiç değerinin 857,50 TL olduğu hesaplanmış ise de, bu değerin istenebilmesi için davacının varış yerinde teslimindeki menfaatine ilişkin özel bir bildirimde bulunması ve gerekiyorsa ek bir meblağ ödemesi ya da Konvansiyonun 25/c-3 maddesindeki halin gerçekleşmiş olması gerektiği, somut olayda bu hususlar gerçekleşmediğinden davacının isteyebileceği miktarın 414,98 TL olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 414,98 TL nin 15/02/2013 tarihinden itibaren değişen oranda avans faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine, fazlaya yönelik istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, hava taşıma sözleşmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkin olup, mahkemece somut olaya Varşova Konvansiyonu uygulanarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Ancak, 14/04/2009 tarihli Resmi Gazete"de yayınlanan ve 5866 sayılı Kanun ile onaylanan 1999 tarihli Montreal Konvansiyonu"na Türkiye, 26/03/2011 tarihinde taraf olmuştur. Yani bu tarihten önce meydana gelen vakıalara ilişkin ihtilaflar Varşova/Lahey Konvansiyonu ve 4 sayılı Montreal Protokolü çerçevesinde ele alınırken, bu tarihten sonra meydana gelen vakıalara ilişkin ihtilafların 1999 tarihli Montreal Konvansiyonu"na göre çözüme kavuşturulması gerekecektir. Dava konusu olayın tarihi 23/11/2012 olup, somut olaya uygulanacak olan mevzuat Montreal Konvansiyonu"dur. Bu itibarla mahkemece somut uyuşmazlığın bu konvansiyon çerçevesinde değerlendirilmesi ve sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, eksik inceleme sonucu hüküm kurulması doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.