Dava, nitelikçe iş kazası sonucu uğranılan beden gücü kaybı nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkindir. Uyuşmazlık, sürekli iş göremezlik oranının belirlenmesi noktasında toplanmaktadır.
Mahkemece, davacının maluliyeti bulunmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş ise de, bu sonuç usul ve yasaya uygun bulunmamaktadır.
Gerçekten, Adnan Menderes Üniversitesi Araştırma ve Uygulama Hastanesi’nin 21.05.2004 tarihli raporunda, davacının özür durumuna göre çalışma gücü kaybı oranının %22 olduğu; Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nin 23.12.2004 tarihli raporunda, özür durumuna göre çalışma gücü kaybı oranının %20 olduğu; Adli Tıp Kurumu Başkanlığı’nın 26.10.2005 tarihli raporunda, davacının arızasının, Sosyal Sigortalar Sağlık İşlemleri Tüzüğü hükümleri muvacehesinde fonksiyonel araz bırakmadan iyileşmiş olduğundan halihazır durumuyla sürekli maluliyet tayinine mahal olmadığı, iyileşme süresinin 6 aya kadar uzayabileceği ve bu süre zarfında mesleğini icra edemeyeceği belirtilmiştir. Bu durumda, davacı tarafın Adli Tıp Kurumu Başkanlığı’nın 26.10.2005 tarihli raporuna yaptığı itirazı da dikkate alınarak, söz konusu raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi için davacının daha önce tedavi gördüğü sağlık kuruluşlarındaki tüm bilgi ve belgelerin celbi ile dosyanın ve sigortalının Adli Tıp Kurumu’na gönderilmek suretiyle, Adli Tıp Kurumu Genel Meclisi’nden rapor alınarak sonuca gidilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istak halinde davacıya aidesine, 27.04.2006 gününde oy birliği ile karar verildi.