Mahkemesi     : Mersin İş Mahkemesi
Tarih               : 11.11.2005
No                   : 608-1041  
                       
Davacı  1.5.2004 tarihinden itibaren yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde,  mahkemenin yetkisizliğine  karar vermiştir.
Hükmün davacı  vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, nitelikçe,Bağ-Kur Kurumunca yaşlılık  aylığı bağlanması  istemine ilişkindir. Bu yönüyle, uyuşmazlığın 1479 sayılı Bağ-Kur  Kanunundan  kaynaklandığı açıktır. Öte yandan,  anılan yasada yetki ile ilgili özel bir düzenlemenin mevcut olmadığı da ortadadır. Hal böyle olunca, uyuşmazlığın 5521 Sayılı Yasanın 15.maddesinin yollamada bulunduğu Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 9.ve 17. maddeleri gereğince çözümlenmesi gerekir. Yukarıda sözü geçen 9.maddeye göre, davalı Kurum merkezinin bulunduğu yerde  dava açabileceği gibi, 17.maddeye göre de, şubenin  bulunduğu yerdede  dava açılabilir. Bunun için, uyuşmazlığın, şube muamelesinden kaynaklanmasına gerek yoktur. Zira, Kurumu, temsilen kurum avukatlarının, şubenin bulunduğu yerde kurum aleyhine açılan davaları takibe yetkili olduğu açık-seçiktir. Aksinin kabulü, Anayasanın 141 ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunun 77.maddesinin öngördüğü, emredici nitelikdeki hükümler, göz ardı edilmiş olur ki, bu hususun hukukça korunmasına olanak olmadığı da tartışmasızdır.
Somut olayda, davacının davalı kurum şubesinin bulunduğu Mersin"de  yetkili mahkemede dava açtığı dosyadaki bilgi ve belgelerden açıkça anlaşılmaktadır. Uyuşmazlık  konusu işlemin  Bağ-Kur"un Mersin de bulunan  İl Müdürlüğünün  işleminden  kaynaklanması zorunluluğu yoktur.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın dava dilekçesinin yetki yönünden reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır. 
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 9.5.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.