MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.


Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı vekili dilekçesinde; tarafların müşterek çocukları lehine hükmedilen 75 TL iştirak nafakasının 1.000 TL"ye yükseltilmesini, belirlenecek iştirak nafakasının her yıl %10 oranında artırılmasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece; aylık 75 TL iştirak nafakasının aylık 275 TL artırılarak, 350 TL olarak tespiti ile nafakanın dava tarihinden itibaren davalıdan tahsili cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemenin kısa kararında; ""Belirlenen bu nafakanın her yıl %10 oranında artırılarak davalıdan alınarak davacıya verilmesine"", gerekçeli kararın gerekçe kısmında da, nafakanın ""sonraki yıllara ilişkin olarak da %10 oranında artırılmasına dair karar verilmek suretiyle"" ibareleri bulunmakta, ancak gerekçeli kararın hüküm fıkrasında nafakanın sonraki yıllara ilişkin olarak %10 artırılmasına dair herhangi bir ibare yer almamaktadır.
Bu haliyle gerekçe ile hüküm arasında sonuca etkili çelişki bulunmakta olup, bu durum usul ve yasaya aykırıdır.
10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas- 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca kısa karar ile gerekçeli kararın çelişik bulunması hali bozma nedeni oluşturmaktadır.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer yönlerin incelenmesine şimdilik yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 06.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.