MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (AİLE) MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen nafaka davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.


Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Davacı dilekçesinde; davalının öz babası olduğunu, eşinden boşandığını ve maddi durumu iyi olmadığı için nafaka talebinde bulunmadığını, babasının maddi durumunun iyi olduğunu belirterek, kendisi için 300 TL, küçük çocuğu için 200 TL nafakaya hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı yargılamaya katılmamış, cevap dilekçesi vermemiştir.
Mahkemece, 200 TL yardım nafakasına hükmedilmiştir.
Hükmü davalı temyiz etmektedir.
HMK.nun 364.maddesine göre, herkes yardım etmediği takdirde yoksulluğa düşecek olan üst soyu ve alt soyu ile kardeşlerine nafaka vermekle yükümlüdür.
Somut olayda, davacı taraf 1973 doğumlu olup, eşinden nafaka talep etmeden boşandığını belirtmiştir. Babanın, hiçbir malvarlığı ve geliri bulunmayan kız çocuğuna uygun miktarda yardımda bulunması kanun gereğidir.
Ancak, mahkemece; davacının eşinden anlaşmalı boşanıp boşanmadığı ve halen eşiyle birlikte yaşayıp yaşamadığı, boşanırken tazminat ve nafaka talep etmeyen davacının bunları talep etmeyiş gerekçeleri üzerinde de durularak, belirtilen hususlar araştırıldıktan sonra sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 07.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.