Davacı,  iş kazası sonucu malüliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacılar S.A.ve N.A. vekili ile davalılardan K.T. vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.     
1-Hüküm, İş Mahkemesinden verilmiştir. 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 8. maddesi hükmüne göre ise, İş Mahkemelerinden verilmiş bulunan nihai kararların 8 gün içinde temyiz olunması gerekir. Olayda, hüküm 14.02.2006 tarihinde temyiz eden davalılardan K.T. vekiline tebliğ edilmiş, temyiz ise 28.02.2006 tarihinde vukubulmuştur. Şu duruma göre, davada 8 günlük temyiz süresi fazlası ile geçmiştir. O halde, 01.06.l990 tarih ve l989/3 E. 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı da gözönünde tutularak davalılardan K.T.’nin temyiz dilekçesinin süre aşımı yönünden reddi cihetine gitmek gerekmiştir.
2-Dosyadaki yazılara toplanan delillere hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davacılar S. ve N. A.’ın aşağıdaki bentlerin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
3-Dava, iş kazası sonucu beden güç kaybına uğrayan  sigortalı ile bu sigortalının yargılama devam ederken ölmesi sebebiyle davacı olan anne ve babasının maddi ve manevi zararının giderilmesi istemine ilişkindir.
Meslekte kazanma güç kaybına uğrayan sigortalı, açtığı maddi ve manevi tazminat davasının yargılaması devam ederken vefat etmiş, sigortalının anne ve babası sigortalının mirasçısı olarak açılan davaya devam etmişler, ayrıca, anne ve babanın sigortalının ölümü nedeniyle kendi adlarına açtıkları maddi ve manevi tazminat davası bu dava birleştirilerek her iki dava birarada görülmüştür. Mahkemece, davacıların mirasçı olarak takip ettikleri sigortalının % 62 maluliyeti nedeniyle uğradığı maddi zararın gerekse davacı anne ve babanın destekten yoksun kalmaları nedeniyle uğradıkları maddi zararın  S.S.K."ca bağlanan aylığın peşin sermaye değeri ile karşılandığı gerekçesiyle maddi tazminat istemlerinin reddine ilişkin verilen hüküm yerinde ise de; davacı sigortalı A.A. için açılan manevi tazminat davasının bu hak kişiye sıkı sıkıya bağlı haklardan olduğundan, mirasçıların takip hakkı bulunmadığından bahisle reddine karar  verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olmuştur.
Gerçekten, manevi tazminat isteme hakkı, kural olarak zarar görene ait bir haktır. Ancak, zarar gören ölmeden önce dava açmış veya dava açma iradesini izhar etmiş ise, manevi tazminat isteme hakkı mirasçılarına intikal eder.
Diğer yandan, olayın  oluş şekline, müterafik kusur oranlarına, davacının duyduğu elem ve ızdırabın derecesine, tarafların sosyal ve ekonomik durumuna, 26.06.1966 gün ve 1966/7-7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı"nın içeriğine ve öngördüğü koşulların somut olayda gerçekleşme biçimine, hak ve nesafet kurallarına göre, davacı anne ve baba yararına sigortalının ölümü nedeniyle hükmedilen manevi tazminatın da az olduğu açıkça belli olmaktadır.
Mahkemenin, belirtilen maddi ve hukuksal olguları dikkate almadan hüküm kurması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacılar S. ve N. A.’ın bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacılardan S. A. ve N.A. ile K.T."ye iadesine, 29.06.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.