MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Dava dilekçesinde 3.308,62 TL için borçlu olduğunun tespiti ile ödenenin faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kısmen kabulü ve kısmen reddi cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü.
Yerel mahkemenin yargılamayı sonuçlandırdığı kısa kararda “davanın kısmen kabulü ile...fazla alınan 1548,74 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınıp davacıya verilmesine, fazla istemin reddine” denildiği halde, gerekçeli kararda istirdata ilişkin bu kısım ile ilgili ifade bulunmadığından çelişki oluşturulmuştur. Bu hal, HUMK.nun 381/2. maddesine aykırılık teşkil ettiğinden, 10.4.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar Sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu Kararı uyarınca bir hüküm kurulmak üzere kararın bozulması gerektiği gibi, mahkemece 10.10.2012 tarihli tavzih ile kararın yazılı şekilde değiştirilmesi de mümkün değildir. HMK"un 305. maddesi uyarınca ""hüküm fıkrasında taraflara tanınan haklar ve yüklenen borçlar, tavzih yolu ile sınırlandırılamaz, genişletilemez ve değiştirilemez"". Mahkemece bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde tavzih yapılmasında ve hüküm kurulmasında isabet görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 11.03.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.