Davacı, murisinin iş kazası  sonucu ölümünden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri  tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz   itirazlarının reddine.
2- Dava iş kazası sonucu ölen sigortalının hak sahiplerinin maddi ve manevi  zararının giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece,  istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriğinden mahkemece dikkate alınan ve ölen sigortalının hak sahiplerine poliçe limiti olan 30.000 YTL.’nin G.Sigorta A.Ş. tarafından ödendiğine ilişkin ödeme belgesinin  bir başka kişiye “Y. Ö. varislerine” ait olduğu anlaşılmaktadır. Davacılar Z.Z. ve F.Z. ilgili olan G. Sigorta A.Ş.’nin ödeme belgesinin getirtilmesi ve eğer davacılara poliçe limiti dahilinde bir ödeme  yapıldığı anlaşıldığı takdirde  maddi zarardan, S.S.K gelirleri ile birlikte yapılan ödemenin davalı işverenin kusuruna isabet eden kısmının mahsubu sonucu kalan miktarın maddi tazminat olarak hükmedilmesi gerekirken, bu yönde bir inceleme ve araştırma yapılmaksızın yazılı şekilde karar verilmesi  hatalı olmuştur.
Diğer yandan, olayın oluş şekline, müterafik kusur oranlarına, davacıların duyduğu elem ve ızdırabın  derecesine, tarafların sosyal ve ekonomik durumuna 26.06.1996 gün 1966/7-7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararının içeriğine ve öngördüğü koşulların somut olayda gerçekleşme biçimine, hak ve nesafet kurallarına göre  davacı eş yararına hükmedilen 55.000 YTL. manevi tazminat miktarı fazla, davacı çocuk F.Z. yararına hükmedilen 25.000 YTL. manevi tazminat miktarı az olup daha uygun bir miktara hükmedilmek üzere karar bozulmalıdır.
O halde, davacılar ve davalıların   bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır. 
SONUÇ:  Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre  tarafların maddi tazminata ilişkin diğer temyiz itirazlarının  şimdilik incelenmesine yer olmadığına ,temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 03.07.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.