Davacı, SSK."ya bildirilmeyen 1.11.1993-1.1.1997 tarihleri arasında geçen fakat eksik bildirilen çalışmalarının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava 1.11.1993-1.1.2003 tarihleri arasında davalıya ait işyerinde hizmet akdine dayalı olarak geçen ve Kuruma kayıt ve tescil edilmeyen çalışmaların tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istek tanık sözlerine dayanılarak 1.11.1993-18.9.1999 tarihleri arasındaki döneme ilişkin istemin hakdüşürücü sürenin dolmuş olması nedeniyle, 18.9.1999-31.12.2002 tarihleri arasındaki çalışmanın davalı Kuruma kesintili olarak bildirildiği, sürekli çalışmanın davacı tarafça ispat olunamadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Yapılan incelemede davalı işverence davacının çalışması,  1.1.1997 tarihinde verilen işe giriş bildirgesi ile bildirilmiş olup, 18.9.1999 tarihine kadar  kısmi bildirimler yapıldığı görülmektedir. Ayrıca 1993-1997 döneminde ise daimi çalışma olduğu ispat edilirse hizmetin bittiği iddia olunan 1999 yılı itibarıyla dava tarihine göre hakdüşürücü sürede işlemiyecektir. Bu nedenle daimi çalışma olup olmadığının tesbiti bakımından yapılacak iş, davanın nitelikçe kamu düzenine ilişkin olduğu gözönünde tutularak davacı ile birlikte çalışan ve varsa SSK prim  bordrolarında kayıtlı kişiler veya benzer işi yapan işverenlerin kayıtlarına geçmiş kimselerin tesbit edilerek anılan kişilerin bilgilerine başvurulmak ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir. Hukuk Genel Kurulu’nun 16.6.1999 gün  1999/21-510-527, 30.6.1999 gün ve 1999/21-549-555, 5.2.2003 gün  2004/21-35-64 E.ve K. 15.10.2003 gün ve 2003/21-634-572  E. K. sayılı kararları da aynı yöndedir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine 10.07.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.