MAHKEMESİ: Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi

TÜRK MİLLETİ ADINA
KARAR
A) DAVACILARIN TALEBİ :
Davacılar vekili, ölümlü iş kazası nedeniyle, davacılardan baba için 19.163,91TL maddi, 100.000,00TL manevi; anne için 17.574,59TL maddi, 100.000,00TL manevi; 3 kardeşten her biri için ayrı ayrı 30.000,00TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
B) DAVALININ CEVABI :
Davalı işveren vekili, iş kazasının oluşumda davacıların murisi olan işçinin kusuru ile kazanın meydana geldiğini, işveren şirketin tüm iş güvenliği tedbirlerini aldığını, talep edilen manevi tazminat miktarlarının fahiş olduğunu beyan ederek davanın reddini savunmuştur.
C) İLK DERECE MAHKEME KARARI :
İlk derece Mahkemesi tarafından, maddi tazminat taleplerinin kabulüne ve buna göre davacılardan baba için 19.163,91TL maddi, 18.000,00TL manevi; anne için 17.574,59 TL maddi, 18.000,00TL manevi; 3 kardeşten her biri için ayrı ayrı 12.000,00TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline, tüm bu tazminatlara 17/01/2013 olay tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına karar verilmiştir.
D) BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ KARARI :
Taraflar arasında kusur oranları, davacı anne ve baba lehine maddi tazminata karar verilmesi, hesap raporu, manevi tazminat miktarları konusunda taraflar arasında ihtilaf bulunduğu; somut olayda, davacı anne ve baba lehine Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından gelir bağlandığı ve böylelikle anne ve babanın maddi tazminata hak kazandıkları, alınan hesap raporuna yönelik itirazların yerinde olmadığı; manevi tazminat kararında, tarafların sosyal ekonomik halleri, tarafların kusur oranları ile iş kazası tarihi gözetildiğinde, davacı kardeşler lehine ayrı ayrı 5.000,00TL manevi tazminata hükmedilmesi gerekirken, ayrı ayrı 12.000,00TL ye hükmedilmesinin usule ve yasaya aykırı olduğu; böylelikle davacıların ileri sürdüğü istinaf sebepleri yerinde olmadığı ve esastan reddi, davalı vekilinin ise davacı kardeşler lehine hükmedilen manevi tazminat miktarına dair istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve yeniden hüküm kurulmasına karar verildiği açıklanmış ve; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353/1-b-2. maddesi gereğince davacıların ileri sürdüğü istinaf sebepleri yerinde görülmediğinden esastan reddine; davalı vekilinin davacı kardeşler lehine hükmedilen manevi tazminat miktarına dair istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece Mahkemesi kararının (bu yönden) kaldırılmasına karar verilerek, davacı baba için 19.163,91TL maddi, 18.000,00TL manevi; anne için 17.574,59 TL maddi, 18.000,00TL manevi; 3 kardeşten her biri için ayrı ayrı 5.000,00TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline, tüm bu tazminatlara 17/01/2013 olay tarihinden itibaren yasal faiz uygulanmasına yönelik hüküm tesis edilmiştir.
E) DAVACILARIN TEMYİZ SEBEBİ :
Davacılar vekili, manevi tazminat miktarlarının düşük olduğunu, kusuru kabul etmediğini, davalı işverenin kusuru ile kazanın meydana geldiğini, işten atılma korkusuyla muris işçinin sırtında yük taşıdığını, bu nedenle yüklenen kusurun fazla olduğunu, açıklanan ve re’sen tespit edilecek sebeplerle kararın bozulması gerektiğini savunmuştur.
F) DAVALININ TEMYİZE CEVABI:
Davalı vekili, davacılara ait temyiz itirazının haksız olduğunu, muris işçinin kusuru ile kazanın meydana geldiğini, davacılara ait temyiz itirazının reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
G) DELİLLERİN DEĞERLENDİRİLMESİ ve GEREKÇE:
Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere, temyiz kapsamına ve sebeplerine göre, davacılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
Dava, iş kazasın maluliyeti nedeniyle maddi ve manevi tazminat talebine ilişkindir.
Dosya kapsamına göre, 17/01/2013 tarihli olayın Sosyal Güvenlik Kurumu tarafından iş kazası olarak kabul edildiği; anne ve baba adına iş kazası ölüm gelirinin bağlandığı; yargılama aşamasında alınan kusur raporu ile davacılar murisi olan işçinin %40 müterafik kusurlu bulunduğu anlaşılmaktadır.
Davacılar vekili, dava ve ıslah dilekçesinde, ölümlü iş kazası nedeniyle, davacılardan baba için 19.163,91TL maddi, 100.000,00TL manevi; anne için 17.574,59TL maddi, 100.000,00TL manevi; 3 kardeşten her biri için ayrı ayrı 30.000,00TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi tarafından, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 353/1-b-2. maddesi gereğince davacıların ileri sürdüğü istinaf sebepleri yerinde görülmediğinden itirazların esastan reddine; davalı vekilinin davacı kardeşler lehine hükmedilen manevi tazminat miktarına dair istinaf başvurusunun kabulü ile ilk derece Mahkemesi kararının kaldırılmasına karar verilerek, davacı baba için 19.163,91TL maddi, 18.000,00TL manevi; anne için 17.574,59 TL maddi, 18.000,00TL manevi; 3 kardeşten her biri için ayrı ayrı 5.000,00TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Borçlar Kanunu’nun 47. maddesi hükmüne göre hakimin, özel halleri göz önünde tutarak takdir edeceği tazminat tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek, tazminata benzer fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi, mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde, bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22.06.1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı’nın gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim, bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Hakimin, bu takdir hakkını kullanırken, ülkenin ekonomik koşulları, tarafların sosyal ve ekonomik durumları, paranın satın alma gücü, tarafların kusur durumu, olayın ağırlığı, olay tarihi gibi özellikleri göz önünde tutması, bunun yanında olayın işverenin işçi sağlığı ve güvenliği önlemlerini yeterince almamasından kaynaklandığı da gözetilerek gelişen hukuktaki yaklaşıma da uygun olarak tatmin duygusu yanında caydırıcılık uyandıran oranda manevi tazminatı takdir etmesi gerekir. ( HGK 23/06/2004, 13/291-370 )
Bu ilkeler gözetildiğinde, davacı anne ve baba yararına hükmedilen manevi tazminat miktarlarının az olduğu ortadadır.
O halde, davacılar vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilerek hüküm bozulmalıdır.
H) SONUÇ: Temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararının, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı 6100 sayılı HMK"nun 373/1. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, dosyanın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcının istek halinde davacılara iadesine,
11/02/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.