Taraflar arasında görülen davada;
Davacılar, maliki oldukları 605 sayılı parseli davalıların kısmen işgal ettiklerini ileri sürerek, elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteğinde bulunmuşlardır.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, haksız elatmanın keşfen saptandığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalılar tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi   raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza elatmanın önlenmesi ve ecrimisil isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne; davalıların elatmalarının önlenmesine ve ecrimisilin tahsiline karar verilmiş; ayrıca, harç ve yargılama masrafı ile vekalet ücretinden müşterek ve müteselsilen sorumluluklarına hükmedilmiştir. 
Gerçekten de, dosya içeriği ve toplanan delillerden, yarı yarıya davacılar adına kayıtlı 100000 m2. tarla vasıfındaki 605 parsel sayılı taşınmazın 34931 m2"lik kısmının davalı M. 10476 m2.lik kısmının da davalı A. R.tarafından haklı ve geçerli nedene dayanılmaksızın kullanıldığı anlaşıldığına göre davanın kabul edilmesi kural olarak doğrudur.
Ne var ki, davalı M. kullanımının ne zaman başladığı yönünde mahkemece yeterli  araştırma yapılmadığı gibi, taşınmazda ayrı ayrı yerleri kullanan davalılar arasında zorunlu dava arkadaşlığı bulunmadığı, bu durumda harç ve yargılama masrafları ile vekalet ücretinden müşterek ve müteselsilen sorumlu tutulamayacakları da düşünülmemiştir.
Hal böyle olunca, davalı M.34931 m2"lik kısmı ne zamandan beri kullandığının kuşkuya yer bırakmayacak şekilde açıklığa kavuşturulması ve sonucuna göre ödeyeceği ecrimisil miktarının belirlenmesi; diğer taraftan, taşınmazda farklı yerleri kullanan davalılar hakkında ayrı ayrı harç, yargılama masrafı ve vekalet ücreti tayin ve takdir edilmesi gerekirken yazılı biçimde hüküm kurulması isabetsizdir.
Davalıların temyiz itirazları açıklanan nedenlerden ötürü yerindedir. Kabulüyle, hükmün HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,  20.10.2010  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.