Yaralama suçundan sanık ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/1, 86/3-e, 29 ve 62. maddeleri uyarınca 1 yıl 10 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Erzurum 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.12.2017 tarihli ve 2017/557 Esas, 2017/513 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 19.12.2019 tarihli ve 2019/19745 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27.12.2019 tarihli ve 2019/132837 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Benzer bir olay sebebiyle Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 13.09.2018 tarihli ve 2016/17800 Esas, 2018/11567 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, karar tarihinde Çanakkale Açık Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan tutuklu olduğu anlaşılan sanığın Çanakkale 4. Asliye Ceza Mahkemesinde talimat ile 31.10.2017 tarihli oturumda Yargıtay bozma ilamına karşı beyanının alınması sırasında duruşmadan vareste tutulmak isteyip istemediği sorulmaksızın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 193/1. maddesinde yer alan "Kanunun ayrık tuttuğu hâller saklı kalmak üzere, hazır bulunmayan sanık hakkında duruşma yapılmaz. Gelmemesinin geçerli nedeni olmayan sanığın zorla getirilmesine karar verilir." şeklindeki ve 196/5. maddesinde yer alan "Hastalık veya disiplin önlemi ya da zorunlu diğer nedenlerle yargılamanın yapıldığı yargı çevresi dışındaki bir hastahane veya tutukevine nakledilmiş olan sanığın, sorgusu yapılmış olmak koşuluyla, hazır bulundurulmasına gerek görülmeyen oturumlar için getirilmemesine mahkemece karar verilebilir." şeklindeki düzenlemelere aykırı olarak, son oturumda hazır bulundurulmadan yokluğunda yargılamaya devam edilip, savunma hakkı kısıtlanmak suretiyle, yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.11.2018 tarih, 2018/339 Esas ve 2018/536 Karar sayılı kararında açıklandığı üzere; farklı yargı çevresindeki Ceza İnfaz Kurumunda başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan, asıl mahkemesince yapılan sorgusu sırasında duruşmalardan bağışık tutulma isteğinde bulunmayan sanığın hükmün açıklandığı son duruşmada hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak karar verilmesi savunma hakkının kısıtlanması niteliğindedir.
Sanığın, 31.10.2017 tarihli duruşmada talimat ile alınan savunmasında, duruşmalardan bağışık tutulma isteğinin sorulmadığı, hüküm tarihi olan 05.12.2017 tarihinde sanığın farklı yargı çevresindeki Çanakkale Açık Ceza İnfaz Kurumunda hükümlü olduğu ve duruşmalardan bağışık tutulma talebi bulunmadığı halde sanığın hükmün açıklandığı son duruşmada hazır bulundurulmayıp yokluğunda yargılama yapılarak karar verilmesi savunma hakkının kısıtlanması niteliğinde olduğundan Erzurum 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.12.2017 tarihli ve 2017/557 Esas, 2017/513 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet bulunmamaktadır.
Bu nedenle, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Erzurum 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.12.2017 tarihli ve 2017/557 Esas, 2017/513 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.