Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : Maddi tazminat talebinin reddine, 5.000 TL manevi
tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5271 sayılı CMK"nın 142/1. maddesine göre koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemlerinin herhalde hükmün kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, Mersin 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2009/95 Esas – 2012/26 K sayılı, 02.02.2012 tarihli kararı ile davacı (sanık) hakkında, davacı (sanık) ve müdafiinin yüzüne karşı beraat kararı verildiği, her ne kadar davacı (sanık) hakkında verilen beraat kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 2012/12540 Esas – 2012/44016 Karar, 19.11.2012 tarihli ilamıyla onanması suretiyle kesinleştiğine dair şerh verilmiş ise de, bahse konu Yargıtay 15. Ceza Dairesi ilamının dosyanın diğer sanıkları hakkında olduğunun, davacı (sanık) hakkında herhangi bir temyiz talebinin bulunmadığının, tazminat davasının ise 18.11.2013 tarihinde açıldığının anlaşılması karşısında, tazminat davasının dayanağı olan ceza dava dosyasının celp edilip incelenerek beraat kararının davacı (sanık) yönünden hangi tarihte kesinleştiğinin tespit edilerek, tazminat davasının beraat hükmünün kesinleşme tarihini izleyen 1 yıl içinde açılıp açılmadığının tereddüte mahal vermeyecek şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekili ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün sair yönler incelenmeksizin bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince sonucu itibariyle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 25.04.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.