Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu 233 ada 1 ve 2 nolu parsellere komşu 3 ve 4 nolu parsellerin maliki davalının taşkın yapılanmak suretiyle müdahale ettiğini  ileri sürerek, el atmanın önlenmesi ve yıkım isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, müdahale olgusunun sabit olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne  karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik  Hakimi   raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, çaplı taşınmaza el atmanın önlenmesi ve yıkım  isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar  verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu 233 ada 1 ve 2 nolu parsellerin davacı, komşu 3 ve 4 nolu parsellerin ise davalı  adına kayıtlı oldukları anlaşılmaktadır.
Davacı, anılan taşınmazlara davalı tarafından yapılanmak suretiyle müdahale edildiğini ileri sürerek eldeki davayı açmıştır.
Somut olayda; dava konusu 1 ve 2 nolu parseller 1987 yılında kadastro tespiti sırasında avlulu kargir ev niteliğiyle tespit edilmişlerdir. Gerek kadastro tutanakları gerekse tapu kayıtlarında 3402 Sayalı Yasanın 19. yada TMK"nun 684.maddelerinde tarif edilen biçimde bir şerh veya beyan olmadığı sabittir. Davacı, bu taşınmazları bu günkü haliyle kadastro tespitinden sonra çap kaydı üzerinden satın alan kişidir. Yıkımı istenen binaların davalı tarafından yapıldığı da kanıtlanmamıştır.
Öte yandan, çekişme konusu 2 nolu parseldeki binayı davalı değil oğlunun tasarruf ettiği ve davada taraf olmadığı da görülmektedir.
Hal böyle olunca, davalı Ş.."un 1 nolu parsele el atmasının önlenmesine ve bilirkişi krokisinde (A) ile gösterilen tecavüzlü saçak bölümü ile briket duvarın yıkımına karar verilmesi ile yetinilmesi diğer isteklerin reddine karar verilmesi gerekirken  yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
 Davalının, temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMY"nın 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin  harcın  temyiz edene  geri  verilmesine  23.11.2010 tarihinde  oybirliğiyle  karar  verildi.