Taraflar arasında birleştirilerek görülen davada;
Davacılar, mirasbırakanları M.. A.."un kendilerinden mal kaçırmak amacıyla 4 parça taşınmazını davalı torununa satış göstererek temlik ettiğini ileri sürüp, tapu kayıtlarının miras payları oranında iptali ile adlarına tescilini olmazsa tenkis istemişlerdir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, işlemlerin danışıklı olduğunun anlaşıldığı gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi S.. A.."un raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava ve birleşen dava, muris muvazaası hukuksal nedenine dayalı tapu iptali ve tescil olmazsa tenkis isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; çekişme konusu taşınmazların miras bırakan M.. A.."a ait iken 3.6.1997 ve 14.03.2002 tarihli akitlerle satış suretiyle davalı torununa temlik ettiği görülmektedir.Özellikle davalıya devredilen taşınmazların satış tarihindeki akit değeri ile gerçek değeri arasında açık ve aşırı fark bulunduğu, murisin ekonomik durum itibariyle taşınmaz satmasını gerektiren makul bir sebebin bulunmadığı, ayrıca davalının alım gücünün olmadığı, davalının babası öldüğünde miras bırakanın davalıyı yanına alıp, büyütüp, evlendirip, iş kurduğu gözetildiğinde miras bırakanın diğer mirasçılardan mal kaçırmak amacıyla ve danışıklı olarak taşınmazları davalıya devrettiği benimsenerek davanın kabul edilmiş olmasında bir isabetsizlik yoktur.Davalının öteki temyiz itirazları yerinde değildir, reddine.
Ancak, asıl ve birleşen davalarda dava dilekçesinde belirtilen ve itiraza uğramayan dava değeri yerine keşfen saptanan ve yargılama sırasında harcı tamamlanmayan dava değeri üzerinden fazla vekalet ücreti tayin ve takdir edilmesi doğru değildir.
Davalının, temyiz itirazları bu sebeple yerindedir.Kabulüyle hükmün açıklanan sebebe hasren HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 01.12.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.