Davacı,   davalı işveren nezdinde 1.12.1981-7.10.1989 tarihleri arası çalıştığı tesbitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılar vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Davacı, davalı Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı Halk Eğitim Merkezi iş yerinde   hizmet akdine dayalı olarak işe giriş ve  çıkış tarihleri arasında aylık 30’ar gün süre ile  çalıştığının tesbitini istemiştir.
Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiştir..
21.5.1977 tarihli  Milli Eğitim Bakanlığı  kurumlarında sözleşmeli veya ek ders görevi ile görevlendirilecek uzman ve usta öğreticiler  hakkında yönetmelik ile 657 sayılı  Devlet Memurları Kanunu"nun 89. maddesi uyarınca yürürlüğe konulan Milli Eğitim Bakanlığı öğretmen ve yöneticilerinin ücretli ders saatlerine ilişkin 4.11.1983 tarihli Bakanlar  kurulu kararında kadrolu bulunmayan uzman  ve usta öğreticilerin “ ders ücreti karşılığı” görevlendirileceği açıkça belirtilmiştir. Ayrıca,  4857 sayılı İş Kanunu"nun 63. maddesi ( 1475 sayılı Kanun"un 61. maddesi) gereğince 7,5 saatlik çalışma süreleri bir  gün kabul edilmektedir.
Öte yandan, davacının çalışmalarının geçtiğini  ileri sürdüğü işyeri bir kamu kuruluşuna aittir. Kamu kuruluşlarında  çalışanların kayıtlara geçirilmesi ve ücret ödemelerinin belgelere dayandırılması asıldır. Nitekim, davacıya ait çalışmaların  resmi kayıtlara intikal ettirildiği de tartışmasızdır.  Mahkemece,  davacının kayıtlarda gözükmeyen çalışmaların hangi nedenle bildirim dışı kaldığı gereğince ve yeterince araştırma konusu yapılmamıştır.
Davacının anılan çalışmalarının, gerçekten olup olmadığını varsa çalışma gün ve saatini davalı kamu kuruluşu kayıt ve ücret bordrolarından saptamak, bu tür belgelerde noksanlık varsa, bunun nedenini araştırmak, giderek işveren kuruluşun  davacı ile ilgili amir, müdür gibi yetkili kişilerini dinleyerek bir sonuca ulaşmak  ve ayrıca  çalışıldığı tesbit edilen her 7,5 saatlik çalışma süreleri bir gün kabul edilerek hüküm kurmak gerekirken, yetersiz iki tanık beyanına dayanarak hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalıların  bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır. 
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 11.12.2006  gününde oybirliğiyle karar verildi.