MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada İzmir 11. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 17.01.2013 tarih ve 2012/27-2013/20 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, İtalya firmasından ithal edilen 10.419,39 Euro"luk malın davalı tarafça taşindığını ancak varış mahalli gümrük müdürlüğünce yapılan incelemelerde müvekkilinden kaynaklanmayan nedenlerden ötürü yüke el konulduğunu, bunun üzerine aynı malın ikinci kez ithal edilmesi yoluna gidildiğini ileri sürerek uğradığı zarar miktarı 10.419,26 Euronun dava tarihindeki değeri olan 20.026,00 TL"nin ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının mallarına Gümrük Müdürlüğü"nce usulsüz olarak el koyulduğu için malların davacıya teslim edilmediğini, alt taşıyıcı sürücüsünün malları tır karnesine işlemeyi unutması nedeniyle mallar hakkında kaçak eşya muamelesi yapıldığını, oysa malların gerçekte faturalı olduğunu, sürücü hakkında ceza davası açıldığını ve beraat ettiğini, malların zayi olmadığını, bu nedenle tazminatın talep edilemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamı uyarınca davalı asıl taşıyıcının sorumluluğunun CMR 3. maddesi hükmüne dayandığı, alt taşıyıcının yol açtığı zararlardan sorumlu olduğu, CMR madde 17/2 hükmü uyarınca sorumluluktan kurtulabileceği bir definin bulunmadığı gerekçesiyle 20.026,00 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece, davaya konu malların davacıya teslim edilmediği kabulü ile karar verilmiştir. Ancak, Çeşme Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2005/825 Esas, 2006/276 Karar sayılı ceza davasında ise ".. suça konu emtianın yurt dışı edilmek şartıyla sahibine iadesi." şeklinde karar verildiği fakat bu kararın henüz kesinleşmediği anlaşılmaktadır. Dava konusu malların akibeti, iade edilip edilmediği yahut davacıya teslim edilip edilmediği belirlenememektedir. Bu malların akıbeti, davacının tazminat hakkını ve miktarını etkileyeceğinden ceza dosyası getirtilmeden veya neticesi beklenilmeden karar verilmesi doğru olmamıştır. Bununla birlikte, 08.01.2008 havale tarihli bilirkişi heyeti raporunda, "... davacının, bahse konu eksik beyan edilen malın CIF değerinin tamamını teminat mektubu ibraz etmek kaydıyla savcılığa başvurarak malını gümrükten çekmesi, sonradan teminat mektubunun iadesi için girişimde bulunması mümkünken, bu yola başvurmayarak aynı emtiayı yeniden ithal etme cihetine gittiği anlaşılmıştır." denilmek suretiyle, davacının ceza dosyası ile bağlantılı olarak yapabilecekleri de belirtilmiştir. Açıklanan hususlar dikkate alınarak, BK"nın 44. maddesinin de değerlendirilmesi gerekirken bundan sarfı nazar edilerek hüküm kurulması doğru olmamış davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı veklinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 16.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.