Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile geri manevra yaptığı sırada, aracın arkasında bulunan mağdur ve müştekiye çarparak basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmalarına neden olduğu, sanığın daha sonra olay yerinden kaçtığı, mağdur ve müştekinin sanıktan şikayetçi oldukları, uzlaşmak istemedikleri olayda; sanığın taşıt yolu üzerinde geri geri geldiği sırasında gerekli kontrol ve dikkat yükümlülüğünü yerine getirmeden manevra yaparak karayolunu kullananlar için tehlike ve engel yaratması sebebiyle asli ve tam kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1.bendinde yer alan ’’sanığın amaç ve saiki’’ ibaresinin hükümden çıkartılması, suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.