Taraflar arasında görülen davada;
Yargılamanın yenilenmesini isteyenler; miras bırakanları adına kayıtlı 55 ada 4 ve 7 parsel sayılı taşınmazların 13.4.2004 tarih ve 2002/240 esas, 2004/198 sayılı kararla mahlulen Sultan Beyazıt Vakfı adına tesciline hükmedilerek, kesinleştiğini; ancak kendilerinin kayıt maliklerinin mirasçıları olup, mirasçılık belgelerinin vakıflar idaresinde dava tarihinden önce mevcut olmasına rağmen, idarece bu belgelerin gizlenmesi suretiyle hile yapıldığını, ayrıca anılan vakfın da gayri sahih olduğunu ileri sürerek, yargılamanın yenilenmesini, kararın kaldırılmasına ve davanın reddini istemişlerdir.
Vakıflar İdaresi vekili, yargılamanın yenilenmesini isteyenlerin davanın tarafı olmadıklarını, hile iddiasının gerçekle bağdaşmadığını ve HUMK.’nun 447.maddesi gereğince hak düşürücü sürenin de geçtiğini belirtip, talebin reddini savunmuştur.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazların mutasarrıflarının mirasçılarının bulunduğu gerekçesiyle; iade-i muhakeme talebinin kabulü ile kararın kaldırılarak tapu iptali ve önceki malikler adına tesciline karar verilmiştir.
Karar,  davalı vekili  tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik .. raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.                                    
Dava, yargılamanın yenilenmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; yargılamanın yenilenmesi istenen İstanbul 2.Asliye Hukuk Hakimliğinin 2002/240 esas, 2004/198 karar sayılı dosyasında, davanın Vakıflar İdaresi tarafından hasım gösterilmeksizin açıldığı ve yargılama sonucunda “davanın kabulü ile çekişmeli taşınmazların tapu kaydının iptali ve mahlulen vakfı adına tesciline” dair 13.4.2004 tarihinde verilen kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır.
O halde, davacılar anılan davada taraf olmadıklarına göre, yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunma hakları yoktur. Davacıların, mirasçılık sıfatına dayalı olarak ayrı bir tapu iptal ve tescil davası açabilecekleri de kuşkusuzdur.
Kabule  göre de, 5737 Sayılı Vakıflar Kanununun 77.maddesindeki “… tüm iş ve işlemleri, her türlü vergi, resim, harç ve katılım payından istisnadır.” hükmünün yargı harçlarını kapsamadığı Hukuk Genel Kurulunun 24.12.2008 tarih, 2008/18-777 esas, 2008/788 sayılı kararı ile sabit olup, mahkemece “davalı harçtan muaf olduğundan karar harcı alınmasına yer olmadığına” biçiminde hüküm kurulması doğru değildir.
Hal böyle olunca; davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı olduğu üzere karar verilmiş olması isabetsizdir.
Davalı İdarenin, temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 19.2.2009  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.