MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi"nce verilen 25.05.2017 tarih ve 2016/42 E- 2017/261 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 07.11.2019 tarih ve 2018/1580 E- 2019/1116 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirket tarafından yapılan 2015/02421-8 ve 9 numaralı “ambalaj deseni” konulu endüstriyel tasarım başvurusuna davacı tarafından yapılan itirazın davalı Kurum tarafından reddedildiğini, oysaki tasarım geliştirmede sonsuz seçenek özgürlüğü varken davaya konu tasarımların davacıya ait 2014/03142-1 ve 2 nolu tasarımların şekli ile ayırt edilemeyecek kadar benzer olduğunu, tasarımın yenilik ve ayırtedicilik vasfının bulunmadığını ileri sürerek 2015/T-929 sayılı YİDK kararının iptaline karar verilmesini istemiştir.
Davalı kurum vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı şirket vekili, itiraza mesnet 2014/03142-1 ve 2 numaralı tasarımların YİDK kararı ile iptal edilmiş olduğunu, dava konusu tasarımların yeni olduğunu ve ayırt edici nitelikte olduğunu, tasarımlardaki logoların da birbirinden tamamen farklı olduğunu, tarafların faaliyet gösterdikleri ticari sektörde tasarımların birçok yönüyle kamuya mal olduğunu, davaya konu ambalaj formlarının da sektörde genellikle bu şekilde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davalıya ait 2015/02421-8 ile davacıya ait 2014/03142-1 numaralı tasarımlar arasında yatay/dikey olma, meyve görsellerinin farklı konumlandırılmış olması, davalı tasarımında ayı biçimli kutu ve süt görsellerinin yer alması ve davalı tasarımında bulunan alt ve üst şeritler gibi farklılıklar sebebiyle davalıya ait 8 numaralı tasarımın davacıya ait 1 numaralı görsel karşısında yeni olduğu, ancak tasarımlar arasındaki farklılıkların bilgilenmiş kullanıcı üzerinde yarattığı genel izlenimleri farklılaştırmadığından ayırt edici nitelik koşulunu sağlamadığı, davaya konu diğer 2015/02421-9 ile 2014/03142-2 numaralı tasarımların karşılaştırılmasında ise, tasarımların arka fonlarının gerek renk kompozisyonları gerekse renk/ton geçiş ilkeleri bakımından farklı olduğu, davalıya ait tasarımda sol alt köşede dört adet paket
görseli yer alırken davacıya ait tasarımda bu tür bir unsurun bulunmadığı, sağ altta etiket görselinin yer alması ve temel kompozisyon biçimlenişi gibi farklılıklar nedeniyle davalıya ait 2015/02421-9 sayılı tasrım ile davacıya ait 2014/03142-2 tasarım karşısında yeni olduğu, bilgilenmiş kullanıcı üzerinde yaratılan genel izlenimler arasında belirgin farklılık olması sebebiyle de ayırt edici nitelik koşulunu sağladığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, TPMK YİDK"nun 2015/T-929 sayılı kararının 2015/02421-8 nolu tasarım yönünden kısmen iptaline, 2015/02421-8 sayılı tasarım tescilli olduğundan hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi"nce tüm dosya kapsamına göre, davacı şirket ve davalılar vekillerinin istinaf başvurularının HMK"nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesi"nce verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesi"nce verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesi"ne, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, istek halinde aşağıda yazılı 34,40 TL harcın temyiz eden davalılara iadesine, 26.11.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.