Taraflar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki olduğu 5 parsel sayılı taşınmazına, komşu parsel maliki davalının taşkın inşaat yapmak suretiyle müdahalede bulunduğunu ileri sürerek, elatmanın önlenmesi ve yıkım isteklerinde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, tecavüzün imar uygulaması sonucu meydana geldiğini, davalının da iyiniyetli olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, taraf vekillerince süresinde temyiz edilmiş olmakla; Tetkik Hakimi raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp, düşünüldü.
Dava, elatmanın önlenmesi ve yıkım isteklerine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya içeriğine ve toplanan delillere göre, niza konusu 5 nolu parselin öncesi 4 nolu imar parseli olup bu parselde dava dışı A...A...ve C.. P.. , H.. U... adlı kişilerin paydaş iken ifraz sonucu oluşan 5 nolu parselde C.P. müstakilen malik olmuş,  daha sonrada  taşınmazın tamamını davacı M...’ya satmıştır. Davalı A...’nin söz konusu taşınmazda  imar öncesine ve sonrasına dayanan hiçbir hakkı bulunmamaktadır. Bu nedenle davalının tüm temyiz itirazlarının reddine.
Davacının temyizine gelince; davalı her ne kadar önceki malik C... ile yapmış olduğu harici sözleşme sonucu bu yeri kullanmakta olduğunu savunmuş ise de, önceki malikle yapılan harici sözleşmenin kayıt maliki M...’yı bağlamayacağı gibi 3194 Sayılı Yasanın 18.maddesine göre davalının bu düzenlemeden kaynaklanan herhangi bir bedel istemesine de olanak yoktur. Davalının varsa bir kişisel hakkı kendi bayiine yöneltmesi gerekir. Bu belirlemeye göre mahkemece kaim bedelin davacı tarafından yatırılmadığı gerekçesiyle davanın reddedilmiş olması doğru  değildir.
Hal böyle olunca, mutlak olarak elatmanın önlenmesi ve yıkıma karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu üzere hüküm kurulmuş olması isabetsizdir.
Davacının, bu yöne değinen temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK."nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine,   26.02.2009  tarihinde oybirliğiyle karar verildi.